Συναυλία Τρύπες στο Πολυκλαδικό Λύκειο Νεάπολης

Σαν 'χτές...

Πώπω, περάσαν 14 χρόνια! Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που έβλεπα τις Τρύπες ζωντανά. Η πρώτη ήταν μόλις πριν λίγες εβδομάδες, 14 Φεβρουαρίου του '93, στο Μύλο σε μια αντιvalentine συναυλία. Ήμασταν στο γυμνάσιο τότε και μαζί με 2-3 άλλους φίλους από το σχολείο, ενώ είχαμε ήδη αρχίσει να αγοράζουμε βινύλια (από τον Σούτσο και τη Λένα κυρίως) και γραμμένες κασέτες από τα πανεπιστήμια, ξεκινήσαμε να παρακολουθούμε αρκετές συναυλίες και κυρίως Τρύπες.

Αυτό που μου έρχεται περισσότερο στο μυαλό από την συναυλία στη Νεάπολη είναι η μικρή, σκοτεινή αίθουσα του Πολυκλαδικού Λυκείου και κυρίως η έντονη αίσθηση της σκόνης και της μυρωδιάς του ιδρώτα που και εμείς, στην αρχή της εφηβείας μας, ρίξαμε όχι μόνο εκεί αλλά και σε άλλες αμέτρητες συναυλίες των Τρυπών. Από όσο θυμάμαι είχε αρκετό κόσμο -δεν γινόταν όμως και το αδιαχώρητο- και ασφαλώς πραγματοποιήθηκαν οι παραδοσιακές "φασαρίες" με τους τύπους που ανεβαίναν στην σκηνή, τους σεκιουριτάδες που προσπαθούσαν να τους κατεβάσουν και τον Αγγελάκα να λέει την alltimeclassic ατάκα του: "Εε! κόφτε τις μαλακίες..." Αυτό που όμως σίγουρα θυμάμαι, είναι ότι ήταν η συναυλία στην οποία έκανα τα πρώτα μου stage diving (καγκούρι...)!
Τώρα για τις Τρύπες τι να πω;

Πολύ ωραίες ήταν (όχι εκείνα τα χρόνια...) αυτές οι συναυλιακές εμπειρίες που είχαμε την δυνατότητα να ζήσουμε, όπως και το γεγονός ότι μπορούσαμε να παρακολουθούμε συνεχώς ζωντανά το σπουδαιότερο, κατά τη γνώμη μου, στο σύνολο του ελληνικό ροκ συγκρότημα.

Παρολαυτά όμως ζούμε στο σήμερα και δεν γουστάρω τις ακατάσχετες παρελθοντολαγνίες (που θα 'λεγε και ένας Σημαντήρας). Έτσι, αν δεν μείνουμε να δοξολογούμε και να αγιοποιούμε το παρελθόν θα δούμε ότι ο Αγγελάκας του σήμερα έχει κυκλοφορήσει δύο κάτι παραπάνω από υπέροχους δίσκους, έναν με τους Επισκέπτες και έναν με τον Βελιώτη, που η μία δουλειά είναι καλύτερη από την άλλη όπως επίσης το γεγονός ότι αυτές υποστηρίζονται από εξίσου εκπληκτικές ζωντανές εμφανίσεις. Τα τελευταία δύο χρόνια έχω δει ζωντανά αρκετές φορές αυτά τα δύο σχήματα αλλά ακόμη και αν θα συνεχίσουν να εμφανίζονται (μιας και σταμάτησαν πια τις συναυλίες) θα ξαναπάω να τους δω με τον ίδιο ενθουσιασμό! (Αλήθεια θα βγουν δεύτεροι δίσκοι από αυτές τις δουλειές;)

Παρακάτω ακολουθεί ένα σπάνιο οπτικό ντοκουμέντο από συναυλία των Τρύπών το 1988 που πριν λίγο καιρό βρήκα στο You Tube. Αξίζει να το δείτε!

Άξιος! Άξιος!..

Δόξα σοι ο Θεός! Το έκανε επιτέλους η Παναγιά το θάμα της! Επιτέλους, μετά από τόσα χρόνια το σήκωσε το τιμημένο! Επιτέλους ήρθε η πολυαναμενόμενη βρέβευση που τόσο περιμέναμε! Άιντε, άιντε, με το καλό μπαρπμαΜάρτιν! Μπας και ξελαμπικάρεις δηλαδή και ξαναγυρίσεις καμιά ταινία της προκοπής...


(Άσε που έχω σιχαθεί πια να σε βλέπω μόνο με σμόκιν...)

SHUTDOWN YOUR COMPUTER...

Χα! Μόλις διάβασα ένα post στο νέο blog "Γουστάρω αιτιατική σε μιλάω" που αφορά την 24 Μαρτιού 2007 η οποία ονομάζεται SHUTDOWN DAY και θα είναι μια παγκόσμια μέρα στην οποία καλείσαι να μην ανοίξεις τον υπολογιστή σου για μια ολόκληρη μέρα! Το post αυτό είχε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για 'μένα μιας που το διαβάσα μετά από μια εβδομαδιαία (και κάτι παραπάνω) ημιαναγκαστική/ημιεθελοντική αποχή από υπολογιστές, ίντερνετ και blogs. Αυτή η αποχή ξεκίνησε κυρίως από το γεγονός ότι αυτό το τελευταίο διάστημα ο ελεύθερός μου χρόνος είναι αρκετά ως πολύ περιορισμένος (δυστυχώς ο χρόνος που μπορώ να αφιερώνω στα blogs είναι μόνο από τον ελεύθερό μου...) αλλά επίσης και από το γεγονός ότι άρχισα να νιώθω κάποια στιγμή την ασχολία μου αυτή σαν μια ύπουλη υποχρέωση, που τελικά όσο πήγαινε με άγχωνε και πιο πολύ. (Άσε που σήμερα επιτέλους τέλειωσα ένα βιβλίο που το είχα ξεκίνησει εδώ και πόόόσο καιρό πριν...). Δεν θα σταθώ στην πολύ μεγάλη λίστα με τα όσα θετικά έχω αποκομίσει, του νέους καλούς φίλους, την αμφίδρομη επικοινωνία, την δημιουργικότητα, την ανακάλυψη του εαυτού σου... (μερικά από αυτά μάλιστα πριν λίγο καιρό τα είχε γράψει με πολύ ωραίο τρόπο ο αδερφός Μουχλαλούλουδας), αλλά στην επιθυμία μου να έχω εγώ το πάνω χέρι στο blog μου και όχι αυτό πάνω σε εμένα. Κάνοντας μερικές τέτοιες σκέψεις αποφάσισα και τον έκλεισα για αρκετές μέρες! Μπορώ να πω ότι ήταν σαν μια μικρή ανάσα αυτό το διάστημα. Και από εδώ και πέρα θέλω να έχω την δύναμη να μην τον ξανανοίξω όποτε δεν θα έχω τον χρόνο, τη διάθεση, ή απλώς... όποτε θα θέλω να ζήσω λίγο παραπάνω. Να χρησιμοποιώ δηλαδή τον υπολογιστή μου όπως το κινητό μου. Ξέρω πόσο χρήσιμος είναι αλλά θέλω να τον κλείνω όποια στιγμή το θέλω και νιώθω την ανάγκη να το κάνω. Και όχι να περιμένω τις παγκόσμιες ημέρες που απλώς θα επιβεβαιώνουν την εξάρτησή μου...

5 πράγματα για μένα

Παίρνω την πάσα από τη Mpizelw και συμμετέχω στο ιστολογικό πυραμοειδές παιχνίδι που ξεκίνησε πριν λίγες μέρες και "τρέχει" σε πολλά blogs. Ο καθένας πρέπει να πει 5 πράγματα για τον εαυτό του ή την ζωή του -άσχετα πόσο σημαντικά είναι αυτά- που οι άλλοι πιθανόν δεν τα γνωρίζουν και έπειτα να δώσει "πάσα" σε άλλους 5 να κάνουν το ίδιο στο δικό τους blog.
Ορίστε η πεντάδα που κατεβάζω εγώ στο παιχνίδι:

1. Όταν ήμουν στο δημοτικό στο βιβλίο του "Εμείς και κόσμος" στο μάθημα που έλεγε ότι η δύναμη κατανέμεται στο εμβαδόν της επιφάνειας στην οποία ασκείται είχε ένα σκίτσο με έναν φακίρη που ξάπλωνε σε ένα κρεβάτι με καρφιά και ρωτούσε από κάτω πώς καταφέρνει και το κάνει αυτό. Το βιβλίο δεν έδινε την απάντηση (η οποία ήταν φυσικά ότι το κρεβάτι έχει πάρα πολλά καρφιά) και πριν φτάσουμε σε αυτό το μάθημα ρώτησα στο σπίτι τους δικούς μου να μου πουν πώς το γίνεται αυτό. Η αυθόρμητη απάντηση που τους βγήκε ήταν: "Μαστουρώνονται πρώτα καλά-καλά..." Χαρά εγώ που ήξερα την απάντηση! (κι ας μην είχα ιδέα τι σημαίνει αυτό...) Φτάνει το συγκεκριμένο μάθημα στην τάξη και ο δάσκαλος ρωτάει "Πώς το κάνει αυτό ο φακίρης;" Σηκώνω με σιγουριά και πάθος το χέρι μου εγώ: "Κύριε! κύριε! μαστουρώνεται!..."

2. Στον στρατό, τις πρώτες μέρες στο κέντρο, όταν μας έδωσαν για πρώτη φορά όπλα μας είπαν να τα καθαρίσουμε. Μας έδωσαν τα απαραίτητα σύνεργα (λάδι, πανάκια...) αλλά εγώ σιγά μην ασχολιόμουν με κάτι τέτοιο. Πήγα λοιπόν... να το πλύνω στην βρύση! Τελικά την τελευταία στιγμή δεν το 'κανα. Κάθε φορά όμως που το σκέφτομαι ακόμη το μετιανιώνω...

3. Έχω το μεγάλο ελάττωμα να είμαι απόλυτα συνεπής (...) στα ραντεβού μου. Τόσο που κάποιοι φίλοι μου έχουν προτείνει να κάνω διαφήμιση ρολογιών για να προβάλω την ακρίβειά τους...

4. Μου αρέσει να φωτογραφίζω άγνωστους ανθρώπους στο δρόμο από κοντινή απόσταση (αντιπαθώ τους τηλεφακούς) και πολλοί με ρωτούν αν έχω αντιμετωπίσει προβλήματα κάνοντάς το αυτό. Ελάχιστες είναι οι φορές που έχει συμβεί κάτι τέτοιο και όσες φορές υπήρξαν αντιδράσεις γρήγορα προσπεράστηκαν με την κατάλληλη συμπεριφορά. Δύο είναι οι φορές που βρέθηκα σε πολύ δύσκολη -εώς και επικίνδυνη- θέση για κάτι που επιχείρησα να φωτογραφίσω (όχι για να με ληστέψουν). Και τις δύο φορές φωτογράφιζα...τοπία (τόποι χωρίς ανθρώπους). Την μία ήταν μερικά παρατημένα αυτοκίνητα πίσω από γνωστό πολυκατάστημα στην ανατολική Θεσσαλονίκη και η άλλη τα μεγάλα γράμματα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου στην προβλήτα του λιμανιού...

5. Οι φίλοι μου συχνά με βάζουν να δοκιμάζω διάφορα φαγητά, γλυκά και άλλα πολλά που τρώγονται και που αυτοί κωλώνουν να τα δοκιμάσουν (βλέπετε ο "χαζός" της παρέας...) και με ρωτούν να τους τα περιγράψω, αν είναι αλμυρά, γλυκά... Όμως συνήθως δεν ξέρω τι να τους απαντήσω. Εκτός αν μου άρεσε...


Μετά από αυτήν την κατάθεση ψυχής με την σειρά μου επιλέγω να δώσω πάσα σε κάποιους οι οποίοι μου είναι λίγο αμφίβολο αν τελικά θα την πάρουν αλλά ακριβώς για αυτόν το λόγο και εγώ τους επιλέγω. Είναι οι:
1. Mouxlaloulouda
2. WinterAcademy
3. Igopogo
4. ...Γιάννης Σημαντήρας
και 5. άντε και ένας Zpi!

Χειμερινοί κολυμβητές

Η αδαμαντική αδερφή Δανάη, δεινή και εξαίρετη χειμερινή κολυμβήτρια (τον περασμένο Νοέμβρη βούτηξε στα παγωμένα νερά της Βαλτικής θάλασσας, μπρρρρ!..) πριν μερικές μέρες μου έστειλε την παρακάτω πρόσκληση η οποία αφορά τον 4º Διεθνή Αγώνα Χειμερινής Κολύμβησης "Παλίρροια" που θα πραγματοποιηθεί την Καθαρά Δευτέρα στην παραλία των Νέων Επιβατών. Αν δεν αποχωρήσουμε από την πόλη για το τριήμερο θα βρεθούμε και εμείς εκεί, μέσα όμως στα ζεστά μπουφανάκια μας, για να θαυμάσουμε τους τολμηρούς (όλοι τους θα εμφανιστούν topless και θα φοράνε μόνο στρινγκ όπως με ενημερώσανε) που θα βουτήξουν στην θάλασσα στα μέσα του Φλεβάρη.
Γράφοντας για αυτό, συνειρμικά μου ήρθε μια ωραία ιστορία που διάβασα πριν καιρό και η οποία αφορά τον... Αργύρη Μπακιρτζή!
Κάποια στιγμή ο Μπακιρτζής είχε αρρωστήσει και πήγε σε έναν ωριλά. Τελειώνοντας την εξέταση ο γιατρός του λέει:
"Να ξέρεις ότι αν θέλεις υπάρχει η δυνατότητα να κάνουμε μια μικρή χειρουργική επέμβαση η οποία θα στρώσει αρκετά την φωνή σου."
Και ο Μπακιρτζής του λέει:
"Γιατρέ, μήπως υπονοείς κάτι;.."

Uzak

Χτες είδα πρώτη φορά σε dvd το Uzak, όμως μη περιμένετε να πω κάτι γι' αυτό... Δεν λέω τίποτα! Ο άνθρωπος μόλις πριν τρία posts με προειδοποίησε σαφέστατα για τις αυτοχειρικές προθέσεις του: "μια αναφορά ακόμη κ θα κάνω απόπειρα αυτοκτονίας καταπίνοντας 42 φουντούκια αμάσητα..." Κρίμα δεν είναι; Άσε που έδωσα και το λόγο μου...

Έ-Έ-Έρχεται!

Η φετινή αφίσα της πιο αναμενόμενης και πιο της ενδιαφέρουσας κατά τη γνώμη μου διοργάνωσης που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στην Θεσσαλονίκη, του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, η οποία φέτος θα λάβει χώρα από τις 16 εώς 25 Μαρτίου 2007. Θα είμαστε εκεί!

Π.Παυλίδης+Σχέδιο Πλανήτη, Ξυλουργείο-Μύλος 27/01/07

φωτογραφίες: Νάσος Αβδαρμάνης

Παύλος Παυλίδης & B-Movies

VIDEOS:
-"Τώρα Αρχίζω και θυμάμαι"
-"Φωτιά στο λιμάνι"
-"Σιωπή"

Σχέδιο Πλανήτη