Απάντηση του Θοδωρή Μπακάλη σε υβριστικά σχόλια

Σε ένα παλιότερο post που είχα βγάλει τον περασμένο Σεπτέμβριο το οποίο αναφερόταν στην εβδομαδιαία δωρεάν εφημερίδα "Εξώστης", είχα εκτός των άλλων γράψει και ένα σχόλιο για έναν αρθρογράφο της, τον Θοδωρή Μπακάλη, τον οποίο εκτιμώ ιδιαίτερα γνωρίζοντάς τον όχι μόνο από τα κείμενά του στον Εξώστη αλλά και από τις εκπομπές του πριν μερικά χρόνια στο Ράδιο Έκφραση οι οποίες χαρακτηρίζονταν από μοναδικά καυστικά σχόλια πάνω σε θέματα της επικαιρότητας. Όποιος άκουγε επίσης εκείνο το χρονικό διάστημα τον σταθμό, είναι αδύνατον να μην θυμάται τις πιο ευφάνταστες και σκληρά σατιρικές ειδήσεις που έχουν περάσει ποτέ από τα ερτζιανά της πόλης τις οποίες επιμελούνταν και παρουσίαζε καθημερινά.

Ψάχνοντας πριν λίγο καιρό τυχαία στα περασμένα του blog διαπίστωσα ότι στο εν λόγω post κάποιος σχεδόν θρασύδειλα και υπογράφοντας ανώνυμα του επιτίθεται υβριστικά. Την δική μου απάντηση στα σχόλια αυτά (το ίδιο και η Leigh-Cheri) την έχω δώσει ήδη στα σχόλια του post.
Πριν από λίγη ώρα όμως έλαβα και ένα mail από τον ίδιο τον Θοδωρή Μπακάλη (ο οποίος διάβασε και αυτός τα ανώνυμα υβριστικά σχόλια) όπου περιέχεται μια απάντηση και την οποία μου ζήτησε να αναρτήσω αν θέλω στο blog. Φυσικά αυτό είναι το ελάχιστο που θα μπορούσα να κάνω. Παρακάτω ακολουθεί η απάντηση του.

"Αγαπητό αβά-φτυστο

Θα σας μιλήσω στον πληθυντικό και στην ασφ-αλήτικη γλώσσα σας, αυτήν της χαμέρπειας που ανέκαθεν κινούνταν μεταξύ ανωνυμίας και κοπρωνυμίας και που τη γνωρίζω από τον καιρό που έκανα ταμείο στις δραστηριότητές σας ως καρπαζοεισπράκτορες (εγώ παραιτήθην από ταμίας, εσείς συνεχίζετε τις καρπαζοεισπράξεις). Με τη διαφορά ότι θα τοποθετήσω το όνομά μου στο τέλος, σε αντίθεση με σας και όσα σας υποκινούν (ας μην κρυβόμαστε, έτσι;).

Οι λόγοι που σας απαντώ είναι τρεις:

1. Έχω διάθεση για παιχνίδι, έστω και στο χώρο της βιολογικής εκταφής απορριμμάτων σας, αυτή την ηλιόλουστη μέρα.

2. Εντελώς δωρεάν, θα σας γνωρίσω τα κάτωθι: Η λέξη νησιά είναι οξύτονη. Οι ντόποι θέλουν ένα ακόμη γιώτα για να γίνουν ντόπιοι. Όταν ξεκινάμε νέα φράση το πρώτο γράμμα πρέπει να είναι κεφαλαίο. Αφήνουμε διαστήματα μεταξύ των λέξεων, για να καταλαβαίνει ο αναγνώστης ότι πρόκειται για λόγο και όχι οχετό. Τα πολλά θαυμαστικά δείχνουν αβεβαιότητα για την ικανότητα του λόγου μας. Και τέλος, ή βάζουμε τόνους ή γράφουμε σε ατονικό (ο συνδυασμός των δύο έχει απαντηθεί προ δεκαετιών από τους ψυχολόγους). Ομοίως ή γράφουμε σε ελληνικά ή σε greekglish.

3. Θλίβομαι που αποκρύπτετε τι άλλο παίρνετε εκτός από νέα μου.

Εύχομαι να προσέφερα κάτι, ώστε την επόμενη φορά που θα επιχειρήσετε να αποδείξετε ότι υπάρχετε, να προσδώσετε περισσότερη αληθοφάνεια. Ίσως πείσετε κανέναν, γιατί αλλιώς δεν προκύπτει από πουθενά.

Δεν φτάνει που η άποψή σας είναι ανώνυμη, μα δεν μας την αιτιολογείτε κιόλας! Όμως παρασύρθηκα και ζητάω περισσότερα απ’ όσα μπορεί – αποδεδειγμένα – να χωρέσει ο χώρος που επιμελώς κρύβετε κάτω από τα μαλλιά σας. Σας αφήνω τώρα να ρεμβάσετε προς τις δυτικές συνοικίες της πόλης. Θα χαρώ να μας γράψετε κι άλλα διασκεδαστικά πράγματα (μην εκτεθείτε τόσο την επόμενη φορά) καμιά Τετάρτη βραδάκι μετά τις έντεκα, όπως συνηθίζετε. Καλή βοσκή (η ανωνυμία σας μου επιτρέπει να σας φαντασθώ όπως θέλω, γιατί όχι και ως αιγοπρόβατο)."

Θοδωρής Μπακάλης

Αναδρομική έκθεση του André Kertész στο ΜΦΘ

Μια πολύ καλή και άκρως ενδιαφέρουσα αναδρομική έκθεση ενός από τους κορυφαίους φωτογράφους στην ιστορία της φωτογραφίας, παρουσίαζεται ως τις 20 Μαϊου 2007 στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης.

Ο André Kertész (1894-1985), ο κορυφαίος ούγγρος φωτογράφος, θεωρείται μια από τις πιο σημαντικές μορφές στη φωτογραφία του 20ου αιώνα και υπήρξε ο δάσκαλος πολλών δημιουργών, συμπεριλαμβανομένου του Henri-Cartier Bresson.

Η αναδρομική έκθεση είναι διαρθρωμένη σε έξι τμήματα: Ουγγαρία (1894-1925), Γαλλία (1925-1936), «Παραμορφώσεις» (Distorsions) (1933), ΗΠΑ (1936-1962), Διεθνής Περίοδος (1963-1985), Έγχρωμη περίοδος, ενώ στην Ελλάδα την επιμέλεια υπογράφει ο Βαγγέλης Ιωακειμίδης, Διευθυντής του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης.
Η έκθεση εγκαινιάζει τον Κύκλο “Μεγάλοι Δημιουργοί” που επιχειρεί να φέρει κοντά στο ελληνικό κοινό κορυφαίους φωτογράφους που σημάδεψαν με το έργο τους την Ιστορία της Φωτογραφίας. Η έκθεση εντάσσεται στη 19η Διεθνή Φωτογραφική Συγκυρία, η οποία εισάγει το κοινό στο κεντρικό θέμα και στη δομή της PhotoBiennale 2008.

Μια σημανική έκθεση που περιλαμβάνει τις διασημότερες φωτογραφίες του Κertesz από ολόκληρη την περίοδο της καριέρας του την οποία σίγουρα αξίζει να την παρακουθήσει κανείς. Προτείνεται ανεπιφύλακτα.

Ο εκθεσιακός χώρος του μουσείου λειτουργεί:
Τρίτη έως Παρασκευή από τις 11:00 εώς 19:00, Σάββατο και την Κυριακή από τις 11:00 εώς τις 21:00. Η είσοδος (όπως πάντα στις εκθέσεις του ΜΦΘ) είναι ελεύθερη για το κοινό.

Πασχαλινές ευχές

Με τις θερμότερες ευχές η Κυριακή του Πάσχα, που ο συμβολισμός της Άγιας ετούτης ημέρας ενώνει τις ψυχές των ανθρώπων, να μας βρει όλους μπροστά από το παραδοσιακό μοίρασμα του οβελία σε μια όσο το δυνατόν πιο προνομιακή μπροστινή θέση.
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος στο καθιερωμένο πασχαλινό στριμωξίδι θα πραγματοποιηθεί η ανταλλαγή των παραδοσιακών αγκωνιών και των πατροπαράδοτων γιορτινών γαμωσταυριδίων.
Καλή μας όρεξη. Και του χρόνου!

Συναυλιακός Μάρτης

Και μετά από μια μακρά αποχή από το blog επανέρχομαι με ένα post-ανασκόπηση των συναυλιών που είδα μέσα στον Μάρτιο.
Παρότι από καιρό έχω έτοιμες τις φωτογραφίες, κολλούσα στα κείμενα που θα έπρεπε να γράψω για κάθε συναυλία. (Άσε που γενικώς το τελευταίο διάστημα δεν μου βγαίνει να γράψω τίποτα...) Σκεφτόμουν, μήπως θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω λογοτεχνικές και ποιητικές περιγραφές -στις οποίες θα γίνονταν λόγος για ηχοχρώματα, για μελωδίες που μας ταξίδευσαν...- ή μήπως από την άλλη να έκανα μια πιο αντικειμενική περιγραφή, να αρχίσω δηλαδή να γράφω τι ώρα ξεκίνησε η συναυλία, με ποιο τραγούδι άρχισε το πρόγραμμα, με ποιο τελείωσε, τι είπε ο τραγουδιστής στο κοινό... Έλα που όμως αυτή τη φορά δεν είχα όρεξη να κάνω ούτε το ένα ούτε το άλλο! Ήθελα μόνο να πω τις εντυπώσεις περίπου όπως θα τις έλεγα σε έναν φίλο που θα ,ε ρώταγε "Πώς ήταν ‘χτες;", και θα του 'λεγα, "Καλά, πολύ καλά, έπρεπε αν έρθεις!" (Τι, ηχοχρώματα και μαλακίες θα του έλεγα;..) Τέλος πάντως ας βάλω φρένο στον πρόλογο και ας ξεκινήσω.

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2007
Ο Ντίνος Σαδίκης και η υπέροχη ομάδα μουσικών που τον πλαισιώνει στις εμφανίσεις του, στο Ξυλουργείο του Μύλου σε ένα εκρηκτικό live όπως είναι άλλωστε κάθε live του Σαδίκη. Από τα ωραιότερα live που γίνονται και που αξίζει να τα δεις και να τα ξαναδείς. Από την προσέλευση όμως του κοινού μου φαίνεται ότι η αυτή η μαγεία, η δύναμη και η ενέργεια των ζωντανών εμφανίσεων του Σαδίκη, αποτελούν μάλλον ένα μυστικό μιας μικρής ομάδας ανθρώπων οι οποίοι γίνοναι κοινωνοί του πάθους που κατακλύζει τις συναυλίες του. Εκτενή ανταπόκριση από εκείνη τη βραδιά (δεν είχαμε προμοτάρει ως τώρα την ανταπόκριση από αυτό το blog) με φωτογραφίες και βίντεο και σε κείμενο της Χριστίνας Χάσου, υπάρχει εδώ και καιρό στο ιστολόγιο της ΠαγκόΖμιας ΟικογένΙας των ΔγιαμαντΓιών.

Κυριακή 11 Μαρτίου 2007
Η Σαβίνα Γιαννάτου στο Ξυλουργείο του Μύλου, μαζί με τον Δημήτρη Καμαρωτό (wind-controlled electronics) και τον Τηλέμαχο Μούσα (Brazilian berimbau και ηλεκτρική κιθάρα) σε μια διαφορετική συναυλία, αρκετά πειραματική -εώς ψυχεδελική- (αχ, πώς το αποφεύγω αυτό το απεχθές εναλλακτική!..), η οποία βασιζόταν περισσότερο –αν όχι αποκλειστικά- σε ήχους και όχι τόσο στη μελωδία. Ένα παράξενο ηλεκτρονικό/πνευστό όργανο το οποίο από ότι κατάλαβα ήταν...ετερόηχο –έπαιρνε δηλαδή τους μουσικούς ήχους ή τη φωνή και τα επεξεργάζοταν-, ένα παροδοσιακό βραζιλιάνικο (;) όργανο, κάτι μεταξύ εγχόρδου και κρουστού και η αρχέγονη φωνη της Σαβίνας Γιαννάτου σε ρόλο ενός τρίτου οργάνου, η οποία άγγιζε τα όρια της έκτασής της αλλά και της ερμηνείας. Αρκετά ενδιαφέρον αλλά και δύσκολο live. (Το play list θα μπορούσε να αποτελέσει από μόνο του αντικείμενο μελέτης!..)

-Και ένα μικρό απόσπασμα βίντεο.

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2007
Και εκεί που πριν λίγα posts αναρωτιόμουν αν ο Αγγελάκας και ο Βελιώτης θα παρουσιάσουν ξανά τις "Ανάσες των λύκων", να που αμεσως μαθαίνω ότι έρχονται στο club του Μύλου. Και από την άλλη, εκεί που αναρωτιόμουν αν θα βγάλουν και καινούργια τραγούδια, να που έπαιξαν και 3-4 νέα στην συναυλία. Αγαπημένη παράσταση (κάθε φορά δεν την χάνουμε με τίποτα!) που την απολαύσαμε από το πρώτο τραπέζι πίστα! (Δήλωσα φίλος του William Lawson…). Τα νέα τραγούδια πολύ ωραία και το ευχάριστο είναι ότι, από ότι φαίνεται, η συνεργασία τελικά και το όλο project έχει μέλλον. Το μόνο πρόβλημα που μας προέκυψε από το γεγονός ότι καθόμασταν τόσο μπροστά, ήταν ότι ο Αγγελάκας μας έκρυβε την οπτική επαφή με τον Φώτη Σιώτα (καλά εγώ δεν έσκασα κιόλας γι’ αυτό...). Η Leigh-Cheri όμως ήταν αυτή που σε κάποια στιγμή της συναυλίας είπε με πάθος το εξής πετυχημένο: "Διάολε φύγε από μπροστά μου, μου κρύβεις το Θεό!.."

Σάββατο 17 Μαρτίου 2007
Οι Chris & Carla των Walkabouts το βράδυ του Σαββάτου στο Ξυλουργείο του Μύλου με ένα ακουστικό δίωρο συναυλιακό σετ με δύο κιθάρες, ταξίδεψαν το κοινό της Θεσσαλονίκης σε ατμοσφαιρικά μουσικά μονοπάτια, με ηχοχρώματά που... ουπς! μου ξέφυγε αυτό. Επανέρχομαι. Το κοινό της Θεσσαλονίκης παρακολούθησε την ακουστική συναυλία των C.&C. με μια σχεδόν ευλάβεια η οποία ήταν γεμάτη με όμορφες μπαλάντες και μελωδίες που για να λέμε όμως και όλη την αλήθεια, αν και ήταν πολύ ωραίες, στο τέλος... κούρασαν αρκετούς! (Μην σας δείξω τώρα όλους εσάς με το δάχτυλό. Ξέρετε εσείς...)

-Στη φωτογραφική κάλυψη της συναυλίας συμμετέχει ο υπερμέγιστος αδολφός Zpi.

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2007
Τα Μωρά στη Φωτιά έδωσαν ένα δυνατό live, από αυτά που μας έχουν συνηθίσει, σε ένα σχεδόν γεμάτο Ξυλουργείο με ένα κοινό που χόρευε και τραγουδούσε ασταμάτητα στο ρυθμό των τραγουδιών τους. (Τώρα θα μου πείτε και θα έχετε δίκιο, τι γράφω πάλι; Αν με ρωτούσε ένας φίλος πώς πέρασα στα Μωρά θα του απαντούσα με τη φράση ένα κοινό που χόρευε ασταμάτητα στο ρυθμό;.. Τέλος πάντων.) Ωραία ήταν η συναυλία με τον Σαλβαδόρ γεμάτο ενέργεια και θεατρικότητα να κλέβει την παράσταση. -Λιτό και σαφές.-

Παρακάτω μερικά αντιπροσωπευτικά βιντεάκια (με την γνωστή ενοχλητική καθυτέρηση μερικών δευτερολέπτων του ήχου σε σχέση με την εικόνα που παρουσιάζεται συχνά στο Youtube) τα οποία τράβηξα, αυτό να σημειωθεί παρακαλώ, με σημαντικό κίνδυνο της σωματικής αλλά κυρίως βιντεοσκοπικής μου ακεραιότητας. -Σιγά ρε φίλε, κόψε κάτι!..

-Κάτω στη πόλη + part 2 (διακόψαμε για τεχνικούς λόγους)
-Παυσίπονο
-Και ψάχνοντας για τις...Υποσχέσεις.

Σάββατο 24 Μαρτίου 2007
Και το ελαφρύ (αλλά και αρκετά θρεπτικό) συναυλιακό μας επιδόρπιο για τον μήνα Μάρτιο ήταν στο Club του Μύλου με την παράσταση "Αλμα επί κοντών" με έναν πολύ καλό Ζακ Στεφάνου παρέα με τον Στάθη Δρογώση. Ανταπόκριση και φωτογραφίες στο blog της Leigh-Cheri.

Αυτά για τον Μάρτη!

(Άντε τώρα Tertuliano μετά από αυτό να πείσεις ότι δεν είχες καθόλου χρόνο αυτό το μήνα...)