"Babel"

Μόλις γύρισα από το "Babel" που σήμερα βγήκε στους κινηματογράφους. Συγχωρήστε μου τον όποιο ενθουσιασμό με τον οποίο θα εκφραστώ αλλά αυτήν την στιγμή δεν υπάρχει άλλος τρόπος...

Καλά, αυτό το κινηματογραφικό δίδυμο Alejandro González Iñárritu στην σκηνοθεσία και Guillermo Arriaga στο σενάριο που στο παρελθόν έδωσε τα "Amores Perros" και "21 Grams" είναι α π ί σ τ ε υ τ ο! Ειδικά για τον δεύτερο και τα σενάρια του, τι να πει κανείς;.. (Σενάριο επίσης και στο "Οι 3 ταφές του Μελκιάδες Εστράδα" την καλυτερη κατα τη γνώμη μου περσινή ταινία).

Και μετά από αυτά τα αριστουργήματα έρχεται το "Babel"! Η ταινία ουσιαστικά αποτελείται από 4 ιστορίες (το ύφος φέρνει λίγο σε "21 γραμμάρια") οι οποίες ενώνονται μεταξύ τους. Φυσικά αυτό στον κινηματογράφο τα τελευταία χρόνια το έχουμε δει ουκ ολίγες φορές, όμως στην περίπτωση Arriaga το σενάριο και η υπόθεση κάθε μίας από αυτές τις ιστορίες είναι τόσο δυνατό και "σφιχτό" που άνετα θα μπορούσε να αποτελέσει το υλικό μιας αυτόνομης ταινίας. Το βάθος των ήρωων και η καταγραφή του ψυχικού τους κόσμου είναι εκπληκτική με έναν πραγματικά λιτό και απέριττο τροπό. Οι ήρωες μοιάζουν σαν να έχουν ξεπεταχτεί κατευθείαν από την αρχαία τραγωδία αποφεύγοντας κάθε τι σχηματικό στην καταγραφή τους, υφαίνοντας αριστουργηματικά με τον τρόπο αυτό την ανθρώπινη υπόστασή τους. Η ταινία από την άλλη θα μπορούσε άνετα με μια τέτοια υπόθεση να ρέπει προς τον μελοδραματισμό και τις εύκολες συγκινήσεις. Αντιθέτα όμως αυτό δεν γίνεται ούτε μια στιγμή και οι ισορροπίες της σκηνοθεσίας και του σεναρίου κρατούνται στο ακέραιο. Πολύ δυνατά είναι ακόμη και τα έμμεσα αλλά εντελώς ξεκάθαρα πολιτικά σχόλια της ταινίας σχετικά με τον σύγχρονο κόσμο, την ξενοφοβία, την τρομοκρατία, τις διαφορές μεταξύ των κοινωνικών τάξεων, το ρατσισμό, την αποξένωση, την ψυχρότητα των μη-ανθρώπινων νόμων όπως και την ψυχρότητα αυτών που εκτελούν αυτά που ορίζει ο νόμος, τον "τομαρισμό" του "μέσου" σύγχρονου ανθρώπου. (Τη μπουνιά πάντως που τρώει ο συνεπιβάτης του Μπράντ Πιτ με την απεχθή -αλλά δυστυχώς και τόσο πραγματική...- συμπεριφορά του, τη νιώθεις σα να βγαίνει από το χέρι σου...). Τέλος, όλες οι ερμηνείες είναι υποδειγματικές.

Guillermo Arriaga

Σίγουρα μάλλον θα πάω να την ξαναδώ στον κινηματογράφο! (Να μην ξαναπώ ότι τέτοιες ταινίες επιβάλλεται να βλέπονται στον κινηματογράφο...)

Η γνώμη μου; Μην την χάσετε με τίποτα!

Υ.Γ.: Τρεις πολύ καλές ταινίες μέσα σε μισή 'βδομάδα, δεν μπορώ να έχω παράπονο! Διαβάστε για το "Volver" στο blog της Leigh-Cheri και για τα "Παιδιά των Αθρώπων" στο blog του mouxlaloulouda (πότε πρόλαβες βρε και έβγαλες και για το "Babel";..) των οποίων οι απόψεις με βρίσκουν σχεδόν απόλυτα σύμφωνο.

Και αυτήν τη βδομάδα όμως αρκετές ενδιαφέρουσες νέες ταινίες στις αίθουσες:
"Φώτα στο Σούρουπο" του 'Ακι Καουρισμάκι,
"Ο Δρόμος για το Γκουαντάναμο" του Μάικλ Γουίντερμποτομ,
"13 (Tzameti)" του Γκέλα Μπαμπλουάνι του 26χρονου Γεωργιανού σκηνοθέτη ο οποίος κέρδισε για αυτήν την ταινία το "Χρυσό Λιοντάρι Καλύτερης Πρώτης Ταινίας" στο φετινό Φεστιβάλ της Βενετίας 2006.