Ρόμπερτ Άλτμαν. Καλό ταξίδι σε έναν μεγάλο σκηνοθέτη...

Και ενώ εμείς στη Θεσσαλονίκη έχουμε την μεγάλη γιορτή του κινηματογράφου, ο παγκόσμιος κινηματογράφος θρηνεί το χαμό ενός πολύ μεγάλου και σπουδαίου σκηνοθέτη, του Ρόμπερτ Άλτμαν.
Δημιουργός αρκετών αριστουργηματικών ταινιών οι οποίες φέρουν την ξεχωριστή σφραγίδα του όπως το "MASH", "Ο Παίκτης", "Pret a porter", "Γκόσφορντ Παρκ", "Στιγμιότυπα"...

Η τελευταία κατέχει έχει μια πολύ ιδιαίτερη θέση στο μυαλό μου και την ξεχωρίζω από τις υπόλοιπες. Όταν την είδα (στο "Ναυρίνο"...) ήταν την εποχή που άρχιζα να ανακαλύπτω πιο συνειδητά την τέχνη του κινηματογράφου και την μαγεία της σκοτεινής αίθουσας και ήταν για 'μενα μια πολύ μεγάλη έκπληξη αυτή η ταινία. Ήταν αυτή που μου είχε αρέσει περισσότερο εκείνη την χρονιά η οποία εκτός των άλλων περιείχε στοιχεία τα οποία τώρα ίσως να χρησιμοποιούνται αρκετά συχνά στον κινηματογράφο, μέχρι τότε όμως δεν ήταν και πολύ διαδεδομένα (τουλάχιστον έτσι νομίζω). Όπως το ότι ήταν μια σπονδυλωτή ταινία η οποία πραγματεύονταν αρκετές φαινομενικά άσχετες ιστορίες ανθρώπων στο Los Angeles (παρμένες από ισάριθμα διηγήματα του Ρέιμοντ Κάρβερ) που στο τέλος με έναν ευφάνταστο τρόπο γίνονταν φανεροί οι συνδετικοί ενδιάμεσοι κρίκοι, το παράλληλο μοντάζ, οι πολλοί ηθοποιοί που χρησιμοποιούσε...
Από τότε δεν την έχω ξαναδει, ελπίζω όμως σύντομα να το πάρω απόφαση και να την ξαναδώ.
Δείτε την και ανακαλύψτε της ολοφάνερες επιρροές σε ταινίες όπως το "Magnolia" και το "Crash" που φέτος κέρδισε το βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.

Καλό ταξίδι σε έναν μεγάλο σκηνοθέτη...

-Την είδηση του θανάτου του Ρόμπερτ Άλτμαν την διάβασα στο blog "Ο μπαμπάς τρελαινόταν να ακούει Νίνο Ρότα..." της ομώνυμης εκπομπής του 958 της ΕΡΤ3.