Thursday, December 21, 2006

Περί Σαραμάγκου

Τι να πεις και τι να γράψεις όταν οι λέξεις δεν φτάνουν για να περιγράψουν αυτά που έζησες και αυτά που νιώθεις; Όταν οι εντυπώσεις, οι σκέψεις και τα συναισθήματα που γεννήθηκαν και που τώρα παλεύουν μέσα σου καθιστούν τις λέξεις τόσο -μα τόσο μικρές!- που πια δεν μπορούν να χωρέσουν παρά μόνο το ελάχιστο σε νόημα; Πως να ανοίξεις το στόμα σου και να καταφέρεις να μην φανείς υπερβολικός; Ιδού η απορία...

Την Δευτέρα βρεθήκαμε στη Πάτρα και συναντήσαμε τον μεγάλο πορτογάλο λογοτέχνη Ζοζέ Σαραμάγκου από κοντά. Εκτός του ότι παρακολουθήσαμε την παράσταση "Το μεγαλύτερο λουλούδι του κόσμου", την οποία και παρουσίασε, παρευρεθήκαμε και στην συνέντευξη τύπου που έδωσε (τι μεγάλη τύχη που την τελευταία στιγμή το πληροφορηθήκαμε!) στην οποία μίλησε για τα έργα του, τη θρησκεία, την πολιτική, τη δημοκρατία και για πολλά ακόμη με χαρακτηριστική ευθύτητα και διαύγεια πνεύματος η οποία σπανίζει στις μέρες μας, όπου διαπιστώσαμε για μια ακόμη φορά πως πρόκειται για μια πολυτιμότατη ζωντανή μονάδα Άνθρωπου-Πολίτη αυτού του κόσμου. Και είχαμε τη Χαρά τη Τιμή να τον ακούσουμε, να μας υπογραψει τα βιβλία του, να συζητήσουμε μαζί του, να του σφίξουμε και να μας σφίξει θερμότατα το χέρι...

Αυτά τα λίγα για την ώρα... Πιο εκτενή ανταπόκριση από εμένα και τη Leigh-Cheri σύντομα -ελπίζω...-.

6 Comments:

Blogger Leigh-Cheri said...

Εγώ θέλω προς το παρόν να πω μόνο ότι η φράση "Θα μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη μου" δεν αποδίδει ούτε στο ελάχιστο αυτό που νιώθω στην πραγματικότητα για την επίδραση που είχε η εμπειρία αυτή και που θα έχει ίσως και στην υπόλοιπη ζωή μου.
Μακάρι να γινόντουσαν κοινωνοί των λόγων αυτού του Ανθρώπου όλοι οι σύγχρονοι άνθρωποι.Μακάρι ν` ανοίγανε για λίγο τα αφτιά τους! Πόσο καλύτερη θα φτιάχνανε την ίδια τη ζωή τους!

Φένια

22 December, 2006 08:36

 
Blogger amarkos said...

Καταλάβαμε, καταλάβαμε. Δεν υπάρχουν λόγια, οι λέξεις δεν αρκούν να περιγράψουν, ό,τι και να γράψω είναι λίγο blah blah. Εμείς όμως είμαστε αναγνώστες και ως αναγνώστες απαιτούμε δύο λόγια για το μεγαλείο που ζήσατε.

Κι ένα παλιότερο ποιηματάκι μου για να σας δώσω κουράγιο:

Συναισθήματα (2004)

Συναισθήματα, σκόρπια στο χώρο, μπόλικα, συναισθήματα. Τα βλέπεις με τα μάτια της ψυχής, τ’ ακούς να θορυβούν και να βουϊζουν, μα πως να τα εκφράσεις, αυτό που ζεις δε λέγεται με λόγια, αυτό που ζεις δεν περιγράφεται.

22 December, 2006 15:31

 
Anonymous Anonymous said...

και μετά το φαγητό, το ποτό και το ξενύχτι των ημερών (σας αφήσα πολλά περιθώρια νομίζω για να συνέλθετε!), στρωθείτε κι οι δυό σας και αρχίστε να περιγράφετε ό,τι είδατε και ό,τι νιώσατε.
ΓΡΗΓΟΡΑ δΓιαμάντια μου!
:)

χρόνια πολλά! να ζήσετε πολλές τέτοιες στιγμές για να σας συντροφεύουν στη ζωή σας!

μπιζελοφιλιά!

26 December, 2006 11:50

 
Blogger AMF said...

Χρονια πολλα Θαναση και καλα Χριστουγεννα
Οσον αφορα τον Κοτσιρα,ψαξε φοτο και συγκρινε Αλισια Ρομερο και Αλκινοο Ιωαννιδη.Σα δυδυμακια ειναι

27 December, 2006 01:08

 
Blogger reginarosasamat said...

Nα ευχηθω καλή χρονια!

30 December, 2006 17:20

 
Blogger Tertuliano Máximo Afonso said...

Γεια χαρά σε όλους! Εδώ είμαι...

Χρόνια πολλά και μια πολύ καλή χρονιά να έχουμε όλοι γεμάτη χαρά υγεία και γέλιο!

Μετά από την μεγάάάλη ιντερνετική-μπλογκική σπαρίλα ελπίζω με τοΝ νέο έτος να επανέρθω στα νορμάλ μου...

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια!

01 January, 2007 12:31

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home