Συναυλιακός Μάρτης

Και μετά από μια μακρά αποχή από το blog επανέρχομαι με ένα post-ανασκόπηση των συναυλιών που είδα μέσα στον Μάρτιο.
Παρότι από καιρό έχω έτοιμες τις φωτογραφίες, κολλούσα στα κείμενα που θα έπρεπε να γράψω για κάθε συναυλία. (Άσε που γενικώς το τελευταίο διάστημα δεν μου βγαίνει να γράψω τίποτα...) Σκεφτόμουν, μήπως θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω λογοτεχνικές και ποιητικές περιγραφές -στις οποίες θα γίνονταν λόγος για ηχοχρώματα, για μελωδίες που μας ταξίδευσαν...- ή μήπως από την άλλη να έκανα μια πιο αντικειμενική περιγραφή, να αρχίσω δηλαδή να γράφω τι ώρα ξεκίνησε η συναυλία, με ποιο τραγούδι άρχισε το πρόγραμμα, με ποιο τελείωσε, τι είπε ο τραγουδιστής στο κοινό... Έλα που όμως αυτή τη φορά δεν είχα όρεξη να κάνω ούτε το ένα ούτε το άλλο! Ήθελα μόνο να πω τις εντυπώσεις περίπου όπως θα τις έλεγα σε έναν φίλο που θα ,ε ρώταγε "Πώς ήταν ‘χτες;", και θα του 'λεγα, "Καλά, πολύ καλά, έπρεπε αν έρθεις!" (Τι, ηχοχρώματα και μαλακίες θα του έλεγα;..) Τέλος πάντως ας βάλω φρένο στον πρόλογο και ας ξεκινήσω.

Παρασκευή 2 Μαρτίου 2007
Ο Ντίνος Σαδίκης και η υπέροχη ομάδα μουσικών που τον πλαισιώνει στις εμφανίσεις του, στο Ξυλουργείο του Μύλου σε ένα εκρηκτικό live όπως είναι άλλωστε κάθε live του Σαδίκη. Από τα ωραιότερα live που γίνονται και που αξίζει να τα δεις και να τα ξαναδείς. Από την προσέλευση όμως του κοινού μου φαίνεται ότι η αυτή η μαγεία, η δύναμη και η ενέργεια των ζωντανών εμφανίσεων του Σαδίκη, αποτελούν μάλλον ένα μυστικό μιας μικρής ομάδας ανθρώπων οι οποίοι γίνοναι κοινωνοί του πάθους που κατακλύζει τις συναυλίες του. Εκτενή ανταπόκριση από εκείνη τη βραδιά (δεν είχαμε προμοτάρει ως τώρα την ανταπόκριση από αυτό το blog) με φωτογραφίες και βίντεο και σε κείμενο της Χριστίνας Χάσου, υπάρχει εδώ και καιρό στο ιστολόγιο της ΠαγκόΖμιας ΟικογένΙας των ΔγιαμαντΓιών.

Κυριακή 11 Μαρτίου 2007
Η Σαβίνα Γιαννάτου στο Ξυλουργείο του Μύλου, μαζί με τον Δημήτρη Καμαρωτό (wind-controlled electronics) και τον Τηλέμαχο Μούσα (Brazilian berimbau και ηλεκτρική κιθάρα) σε μια διαφορετική συναυλία, αρκετά πειραματική -εώς ψυχεδελική- (αχ, πώς το αποφεύγω αυτό το απεχθές εναλλακτική!..), η οποία βασιζόταν περισσότερο –αν όχι αποκλειστικά- σε ήχους και όχι τόσο στη μελωδία. Ένα παράξενο ηλεκτρονικό/πνευστό όργανο το οποίο από ότι κατάλαβα ήταν...ετερόηχο –έπαιρνε δηλαδή τους μουσικούς ήχους ή τη φωνή και τα επεξεργάζοταν-, ένα παροδοσιακό βραζιλιάνικο (;) όργανο, κάτι μεταξύ εγχόρδου και κρουστού και η αρχέγονη φωνη της Σαβίνας Γιαννάτου σε ρόλο ενός τρίτου οργάνου, η οποία άγγιζε τα όρια της έκτασής της αλλά και της ερμηνείας. Αρκετά ενδιαφέρον αλλά και δύσκολο live. (Το play list θα μπορούσε να αποτελέσει από μόνο του αντικείμενο μελέτης!..)

-Και ένα μικρό απόσπασμα βίντεο.

Τετάρτη 14 Μαρτίου 2007
Και εκεί που πριν λίγα posts αναρωτιόμουν αν ο Αγγελάκας και ο Βελιώτης θα παρουσιάσουν ξανά τις "Ανάσες των λύκων", να που αμεσως μαθαίνω ότι έρχονται στο club του Μύλου. Και από την άλλη, εκεί που αναρωτιόμουν αν θα βγάλουν και καινούργια τραγούδια, να που έπαιξαν και 3-4 νέα στην συναυλία. Αγαπημένη παράσταση (κάθε φορά δεν την χάνουμε με τίποτα!) που την απολαύσαμε από το πρώτο τραπέζι πίστα! (Δήλωσα φίλος του William Lawson…). Τα νέα τραγούδια πολύ ωραία και το ευχάριστο είναι ότι, από ότι φαίνεται, η συνεργασία τελικά και το όλο project έχει μέλλον. Το μόνο πρόβλημα που μας προέκυψε από το γεγονός ότι καθόμασταν τόσο μπροστά, ήταν ότι ο Αγγελάκας μας έκρυβε την οπτική επαφή με τον Φώτη Σιώτα (καλά εγώ δεν έσκασα κιόλας γι’ αυτό...). Η Leigh-Cheri όμως ήταν αυτή που σε κάποια στιγμή της συναυλίας είπε με πάθος το εξής πετυχημένο: "Διάολε φύγε από μπροστά μου, μου κρύβεις το Θεό!.."

Σάββατο 17 Μαρτίου 2007
Οι Chris & Carla των Walkabouts το βράδυ του Σαββάτου στο Ξυλουργείο του Μύλου με ένα ακουστικό δίωρο συναυλιακό σετ με δύο κιθάρες, ταξίδεψαν το κοινό της Θεσσαλονίκης σε ατμοσφαιρικά μουσικά μονοπάτια, με ηχοχρώματά που... ουπς! μου ξέφυγε αυτό. Επανέρχομαι. Το κοινό της Θεσσαλονίκης παρακολούθησε την ακουστική συναυλία των C.&C. με μια σχεδόν ευλάβεια η οποία ήταν γεμάτη με όμορφες μπαλάντες και μελωδίες που για να λέμε όμως και όλη την αλήθεια, αν και ήταν πολύ ωραίες, στο τέλος... κούρασαν αρκετούς! (Μην σας δείξω τώρα όλους εσάς με το δάχτυλό. Ξέρετε εσείς...)

-Στη φωτογραφική κάλυψη της συναυλίας συμμετέχει ο υπερμέγιστος αδολφός Zpi.

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2007
Τα Μωρά στη Φωτιά έδωσαν ένα δυνατό live, από αυτά που μας έχουν συνηθίσει, σε ένα σχεδόν γεμάτο Ξυλουργείο με ένα κοινό που χόρευε και τραγουδούσε ασταμάτητα στο ρυθμό των τραγουδιών τους. (Τώρα θα μου πείτε και θα έχετε δίκιο, τι γράφω πάλι; Αν με ρωτούσε ένας φίλος πώς πέρασα στα Μωρά θα του απαντούσα με τη φράση ένα κοινό που χόρευε ασταμάτητα στο ρυθμό;.. Τέλος πάντων.) Ωραία ήταν η συναυλία με τον Σαλβαδόρ γεμάτο ενέργεια και θεατρικότητα να κλέβει την παράσταση. -Λιτό και σαφές.-

Παρακάτω μερικά αντιπροσωπευτικά βιντεάκια (με την γνωστή ενοχλητική καθυτέρηση μερικών δευτερολέπτων του ήχου σε σχέση με την εικόνα που παρουσιάζεται συχνά στο Youtube) τα οποία τράβηξα, αυτό να σημειωθεί παρακαλώ, με σημαντικό κίνδυνο της σωματικής αλλά κυρίως βιντεοσκοπικής μου ακεραιότητας. -Σιγά ρε φίλε, κόψε κάτι!..

-Κάτω στη πόλη + part 2 (διακόψαμε για τεχνικούς λόγους)
-Παυσίπονο
-Και ψάχνοντας για τις...Υποσχέσεις.

Σάββατο 24 Μαρτίου 2007
Και το ελαφρύ (αλλά και αρκετά θρεπτικό) συναυλιακό μας επιδόρπιο για τον μήνα Μάρτιο ήταν στο Club του Μύλου με την παράσταση "Αλμα επί κοντών" με έναν πολύ καλό Ζακ Στεφάνου παρέα με τον Στάθη Δρογώση. Ανταπόκριση και φωτογραφίες στο blog της Leigh-Cheri.

Αυτά για τον Μάρτη!

(Άντε τώρα Tertuliano μετά από αυτό να πείσεις ότι δεν είχες καθόλου χρόνο αυτό το μήνα...)