Συναυλιαγγαρείες...

Μαθαίνω από φίλους που παρευρέθηκαν στο Principal την Δευτέρα στην πολυδιαφημισμένη και πολυαναμενόμενη συναυλία των Cinematic Orchestra ότι η συναυλιακή τους παρουσία στην Θεσσαλονίκη ήταν πληθωρικότατη και πολύ χορταστική αφού κράτησε στο σύνολό της... μια (1) ολόκληρη ώρα και μερικά λεπτά ακόμη!

Μα είναι δυνατόν; Να πληρώνεις 40+ ευρώ, να κάνεις τόσο δρόμο, να στριμώχνεσαι με τόσο κόσμο και στο τέλος να βγαίνει το όποιο μουσικό σχήμα πήγες να παρακολουθήσεις στην σκηνή για μια ωρίτσα και κάτι ψιλά;.. Λες και είναι τόσο "απλόχεροι" μαζί μας μόνο και μόνο για να τους καλύπτει το συμβόλαιο που υπογράψανε και το οποίο ορίζει και τον κατώτερο χρόνο που θα πρέπει να παίξουν στην συναυλία.

Δυστυχώς όμως δεν είναι λίγες τέτοιες (τεμπέλικες; αρπαχτές;..) παραστάσεις. Εκτός και αν συντρέχει κάποιος ουσιαστικός λόγος (όπως το ότι είναι κάποιο νέο συγκρότημα με μικρό ρεπερτόριο, προσβλητική στάση του κοινού ή δεν ξέρω τι άλλο) τέτοιες μινιόν συναυλίες αποτελούν σκέτη ντροπή για το συγκρότημα, άσχετα με την όποια αντικειμενική μουσική αξία της συναυλίας.
Ας είμαστε ως κοινό λίγο αυστηροί και ας "κράζουμε" όλους όσοι μας υποτιμούν και μας προσβάλλουν με μια τέτοια στάση. Λες και το γεγονός ότι ήρθανε να παίξουν στην χώρα μας είναι γιατί μας κάνουν χάρη! Αν όμως είναι έτσι τότε ο κάθε SteveWynnης του κόσμου αυτού ο οποίος έρχεται και τα δίνει όλα πάνω στην σκηνή -ακόμη και σε ημιγεμάτους μικρούς χώρους- για τουλάχιστον 2μιση ώρες για πείτε μου τι είναι, βλάκας;..

Δεν ξέρω... Ίσως πάλι όλα αυτά που γράφω να πηγάζουν λίγο και από τη θεσσαλονικιώτικη ιδιοσυγκρασία μου όπου η ποιότητα είναι αρκετά συνυφασμένη με την ποσότητα. Γιατι πως να το κάνουμε; Αν το "σάντουιτς" (άκου "καλαμάκι"...) δεν είναι τίγκα στο γύρο, πως να το ευχαριστηθείς;..