Περί Σαραμάγκου
Τι να πεις και τι να γράψεις όταν οι λέξεις δεν φτάνουν για να περιγράψουν αυτά που έζησες και αυτά που νιώθεις; Όταν οι εντυπώσεις, οι σκέψεις και τα συναισθήματα που γεννήθηκαν και που τώρα παλεύουν μέσα σου καθιστούν τις λέξεις τόσο -μα τόσο μικρές!- που πια δεν μπορούν να χωρέσουν παρά μόνο το ελάχιστο σε νόημα; Πως να ανοίξεις το στόμα σου και να καταφέρεις να μην φανείς υπερβολικός; Ιδού η απορία...
Την Δευτέρα βρεθήκαμε στη Πάτρα και συναντήσαμε τον μεγάλο πορτογάλο λογοτέχνη Ζοζέ Σαραμάγκου από κοντά. Εκτός του ότι παρακολουθήσαμε την παράσταση "Το μεγαλύτερο λουλούδι του κόσμου", την οποία και παρουσίασε, παρευρεθήκαμε και στην συνέντευξη τύπου που έδωσε (τι μεγάλη τύχη που την τελευταία στιγμή το πληροφορηθήκαμε!) στην οποία μίλησε για τα έργα του, τη θρησκεία, την πολιτική, τη δημοκρατία και για πολλά ακόμη με χαρακτηριστική ευθύτητα και διαύγεια πνεύματος η οποία σπανίζει στις μέρες μας, όπου διαπιστώσαμε για μια ακόμη φορά πως πρόκειται για μια πολυτιμότατη ζωντανή μονάδα Άνθρωπου-Πολίτη αυτού του κόσμου. Και είχαμε τη Χαρά τη Τιμή να τον ακούσουμε, να μας υπογραψει τα βιβλία του, να συζητήσουμε μαζί του, να του σφίξουμε και να μας σφίξει θερμότατα το χέρι...
Αυτά τα λίγα για την ώρα... Πιο εκτενή ανταπόκριση από εμένα και τη Leigh-Cheri σύντομα -ελπίζω...-.
Την Δευτέρα βρεθήκαμε στη Πάτρα και συναντήσαμε τον μεγάλο πορτογάλο λογοτέχνη Ζοζέ Σαραμάγκου από κοντά. Εκτός του ότι παρακολουθήσαμε την παράσταση "Το μεγαλύτερο λουλούδι του κόσμου", την οποία και παρουσίασε, παρευρεθήκαμε και στην συνέντευξη τύπου που έδωσε (τι μεγάλη τύχη που την τελευταία στιγμή το πληροφορηθήκαμε!) στην οποία μίλησε για τα έργα του, τη θρησκεία, την πολιτική, τη δημοκρατία και για πολλά ακόμη με χαρακτηριστική ευθύτητα και διαύγεια πνεύματος η οποία σπανίζει στις μέρες μας, όπου διαπιστώσαμε για μια ακόμη φορά πως πρόκειται για μια πολυτιμότατη ζωντανή μονάδα Άνθρωπου-Πολίτη αυτού του κόσμου. Και είχαμε τη Χαρά τη Τιμή να τον ακούσουμε, να μας υπογραψει τα βιβλία του, να συζητήσουμε μαζί του, να του σφίξουμε και να μας σφίξει θερμότατα το χέρι...
