Ο Αγησίλαγος του Δημήτρη Μπασλάμ

Το δεύτερο παραμυθό-cd του μπασίστα Δημήτρη Μπασλάμ μετά τον εξαιρετικό περσινό Γαργαληστή κυκλοφόρησε! Τίτλος του "Ο Αγησίλαγος" και κεντρικός ήρωάς του είναι ένας λαγός (ο ίδιος ο Μπασλάμ στο ρόλο) ο οποίος αγαπάει τη μαγειρική, τη παρέα, και τα ωραία γεύματα. Όμως μια μέρα ένα πρώι κοιτώντας στον καθέφτη βλέπει ότι έχει βγάλει μαγουλάδες. Ζητά τη γνώμη του γιατρού πελεκάνου (ιδανικός με τα χαρακτηριστικά γέλια του ο Σωκράτης Μάλαμας στον ρόλο) ο οποίος τον συμβουλεύει να τρώει το κάτι άλλο. Ο Αγησίλαγος όμως παρερμηνεύοντας τα λόγια του γιατρού καταλήγει να τρώει μόνο το... κάτι άλλο. Αποτέλεσμα αυτού; Το δέρμα του παίρνει το ίδιο χρώμα με αυτό! Τρώει πιπεριές κάθε μέρα; Γίνεται και αυτός πράσινος! Τρώει συνέχεια ντομάτες; Γίνεται και αυτός ολόκληρος κόκκινος! Κατά την διάρκεια της αναζήτησης όμως του κάτι άλλου στο δάσος, ο Αγησίλαγος θα συναντήσει πολλούς ήρωες με αποτέλεσμα αρκετά απολαυστικά περιστατικά.

Όπως και ο Γαργαληστής έτσι και ο Αγησίλαγος είναι ένα εξαιρετικό μουσικό παραμύθι γραμμένο (ιστορία και μουσική) από τον Μπασλάμ, το οποίο ανήκει σε εκείνα τα σπάνια πολύτιμα πράγματα τα οποία καταφέρνουν να απευθύνονται στα παιδιά όλων των ηλικιών. Μάλιστα είμαι σχεδόν σίγουρος ότι τα μεγάλα παιδιά θα το αγαπήσουν ακόμη περισσότερο. Και αυτό γιατί ο Μπασλάμ αν και προφανώς γράφει μια παιδική ιστορία, επ' ουδενί δεν καταφεύγει στην αφέλεια ή στην προχειρότητα, τα οποία δυστυχώς είναι γνωρίσματα πάμπολλων παιδικών έργων που ουσιαστικά αντιμετωπίζουν τα παιδιά ως άτομα με χαμηλές αντιλήψεις. Δεν είναι λίγα παρόμοια παιδικά μουσικά παραμύθια και μάλιστα γραμμένα από "έντεχνους" καλλιτέχνες (παραδείγματα θα μπορούσα να αναφέρω αρκετά) τα οποία είναι φτιαγμένα στην λογική του "άρπα-κόλα", με ανέμπνευστες μουσικές, αφελέστατα και αμήχανα σενάρια, αμέτρητες χαζοχαρούμενες λεξούλες οι οποίες καταλήγουν σε -άκι, -ούλα και -ούλι. (Στον Αγησίλαγο αντίθετα υπάρχει ένας ήρωας ο οποίος λέγεται Μάκης ο ιπποπόταμος. Δεν χρειάζονται περισσότερες επεξηγηματικές υποκοριστικές καταλήξεις για να αντιληφθεί κανείς το αστείο λογοπαίγνιο.) Κυρίως όμως το χειρότερο από όλα είναι ότι οι παραγωγές πολλών παιδικών έργων όπως και οι ηχογραφήσεις τους φαντάζουν σαν να έχουν ολοκληρωθεί μέσα σε δύο ημέρες το πολύ. Ένα ισοπεδωτικό αρμονιάκι να παίζει όλα τα όργανα και η γενικότερη ηχητική αισθητική να αγγίζει τα επίπεδα του μηδέν. Τα παιδιά ίσως σε αυτήν την ηλικία να μην μπορούν να καταλάβουν για ποιο λόγο κάτι δεν τους αρέσει, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν και το απαραίτητο αισθητήριο για να καταλάβουν τι είναι τελικά ωραίο και τι όχι. Και φυσικά το αισθητήριο αυτό καλλιεργείται ακόμη περισσότερο και από προσεγμένες δουλειές όπως είναι τα παραμύθια του Μπασλάμ.Οι ιστορίες του Γαργαληστή και του Αγησίλαγου παρότι στο τέλος καταλήγουν σε ένα ηθικό δίδαγμα, ποτέ τους δεν ξεπέφτουν στην ηθικολογία ή στον διδακτισμό. Αντίθετα είναι σπιρτόζικες, παιχνιδιάρικες και βγαζουν την γλώσσα στην σοβαροφάνεια φτάνοντας στο "καλό" μέσα από αταξίες και απειθαρχίες αλλά και μέσα από ένα εύστροφο και άκρως σκανδαλιάρικο χιούμορ. Εκτός των άλλων οι ιστορίες και οι ηρώες του Μπασλάμ (οι οποίοι ήρωες γίνονται από την πρώτη στιγμή αξιολάτρευτα συμπαθητικοί) εκτός του ότι διασκεδάζουν τον ακροατή, του ξυπνούν αβίαστα αγνά και τρυφερά συναισθήματα και ειδικά στους μεγάλους παιδικές τρυφερές αναμνήσεις οι οποίες για καιρό βρίσκονται κρυμμένες στο πίσω μέρος του μυαλού τους.Η ενορχήστρωση δε του Μπασλάμ (ο οποίος παίζει και τα περισσότερα όργανα) χαρακτηρίζεται ως κάτι παραπάνω από προσεγμένη και σχεδόν σε κάθε στιγμή του cd καταφέρνει να δημιουργεί και να πλάθει τις εικόνες και την ατμόσφαιρα που αφηγείται η ιστορία προσφέροντας με τον τρόπο αυτό μεγάλο χώρο στην φαντασία του ακροατή. Οι τραγουδιστές από την άλλη που έχουν επιλεγεί είναι εξαιρετικοί στους ρόλος τους και επίσης είναι διάχυτη η αίσθηση ότι το κάνουν με πάρα πολύ κέφι. Στον Αγησίλαγο συμμετέχει η ίδια σχεδόν ομάδα τραγουδιστών που συμμετείχε και στον Γαργαληστή (Μάρθα Φριντζήλα, Σωκράτης Μάλαμας, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Αργύρης Μπακιρτζής, Φώτης Σιώτας, Γιάννης Χαρούλης) και το ρόλο του αφηγητή κρατά και πάλι ο Αντώνης Καφετζόπουλος. Επίσης κυκλοφορεί και ένα όμορφα εικονογραφημένο βιβλίο (πωλείται ξεχωριστά) με τις υπέροχες ζωγραφιές του Βίκτωρα Μοσχόπουλου από τις εκδόσεις Επόμενος Σταθμός, αρκετές εικόνες του οποίου υπάρχουν και στο cd όπως και σε μια μεγάλη αφίσα που περιέχεται σε αυτό.

Ο Δημήτρης Μπασλάμ και ο Γιάννης-Γαργαληστής-Αγγελάκας

ΖΩΝΤΑΝΑ

Τέλος μέσα σε μια 'βδομάδα όλα τα παιδιά της Θεσσαλονίκης (μέσα τους φυσικά και εμείς) θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ζωντανά τα δύο παραμύθια του Δημήτρη Μπασλάμ:
-Αύριο Παρασκευή 1 Ιουνίου 2007 στις 21:00 στο πλάισιο των εκδηλώσεων Γιορτή Παιδιού Αρχή Παραμυθιού στην υπαίθρια αυλή της Μονής Λαζαριστών θα παρουσιάστει ο Αγησίλαγος.
-Την επόμενη Παρασκευή 8 Ιουνίου 2007 στις 18:00 ο Γαργαληστής θα παρουσιαστεί στο χώρο του γυμναστηρίου του ΑΠΘ στο πλαίσιο εκδηλώσεων του ΝΑΡ.

Υ.Γ.1: Ο Μπασλάμ ετοιμάζει ένα προσωπικό site το οποίο είναι ακόμη ύπο κατασκευή. Μπείτε και παίξτε με την ματιά του!
Υ.Γ.2: Για την παρουσίαση του Γαργαλήστή πέρισυ τον Σεπτέμβριο στον Ιανό είχα βγάλει τότε ένα ποστ. Πριν λίγες μέρες ανέβασα και ένα βίντεο από εκεί.
Υ.Γ.3: Σώστε τον Αγησίλαγο από τα δολοφονικά χέρια του Lazinio!
Υ.Γ.3: Tertuliano Minimo Afonso, αν πας στις συναυλίες και δεις να να παίζουν ένα κρουστό όργανο κάτι σαν γουδί να ξέρεις, δεν θα είναι ένα όργανο κάτι σαν γουδί. Γουδί θα είναι...

RunDevilRun: Πάρτυ γενεθλίων στην Υδρόγειο

Δύο χρόνια ζωής κλείνει η RunDevilRun, μια από τις σημαντικότερες ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες της πόλης, και την Παρασκευή 1 Ιουνίου 2007 διοργανώνει πάρτυ γενεθλίων στην Υδρόγειο με ελεύθερη είσοδο για το κοινό στην οποία θα εμφανιστούν 3 συγκροτήματα από τον κατάλογο των παραγωγών της. Οι Boomstate, oι Infidelity και οι Scab Level. Διαβάστε στο blog των Διαμαντιών μια ξεδιάντροπα σούπερ μίνι στημένη συνέντευξη του ειδεχθούς εταιρειάρχη της RDR Νικόδημου Τριαρίδη -ο οποίος συστηματικά απομυζεί το μόχθο, το κόπο και το ταλέντο των κακκιτεχνών που αθώα προσέρχονται στην εταιρεία του- στην οποία απαντά σε μερικές άκρως αξιοζήλευτες ερωτήσεις του Γιάννη Σημαντήρα. Και για να σας αποδείξω το στημένο της υπόθεσης της συνεντευξης, ο τελευταίος θα βρίσκεται την Παρασκευή στα Djιστικά πόστα εκ περιτροπής με την Ελευθερία Ιωαννίδου.
Το πολύκροτο όμως γεγονός της συναυλίας είναι η μεγάλη απουσία από το πάρτυ των γενεθλίων του εμβληματικού συγκροτήματος LosTromos επιβεβαιώνοντας καθ' αυτό τον τρόπο τις έντονες φήμες που τον τελευταίο διάστημα οργίαζαν στους δισκογραφικούς κύκλους, οι οποίες έκαναν λόγο για έντονες και ισχυρές κόντρες ανάμεσα στο συγκρότημα και στην μαμά εταιρεία RunDevilRun. Από ότι φαίνεται ο χωρισμός τους είναι οριστικός και αναμένονται ισχυρές δικαστικές διαμάχες.
(Σημάν, το τελευταίο το είπα καλά, λες να με πιστέψουν;)

Τον Παυλίδη στο λιμάνι

Άντε, Τερτουλιάνε άλλαξε κανένα ποστ στο μλογκ σου, Να αλλάξω, έχεις δίκιο, αλλά και τι να βγάλω, Ξέρω και 'γω, κάτι, Κάτι αλλά τι, Οτιδήποτε, Θέλω να βγάλω εδώ και μέρες ένα για τον Μπασλάμ, Ε, βγάλ' το τότε. Δεν έχω ρε 'συ την πνευματική διαύγεια που θέλω για να βγάλω ποστ, πριν παιδευόμουν πόση ώρα για να ανοίξω όπως ήθελα τα σχόλια του Περί Φωτογραφίας και τώρα είμαι ζαβλακωμένος, Τότε βγάλε κάτι από τα έτοιμά σου, Δηλαδή, Τίποτα παλιό, Όπως, Ξέρεις εσύ, δεν είδες καμιά συναυλία τώρα τελευταία, Όλο και κάτι είδα, Για πες, Τι να πω, Να για καμιά συναυλία, Ε, δεν είδα και τίποτε το ιδιαίτερο, ξέρεις τα γνωστα, Όπως, Να, πριν λίγο καιρό είδα τον Παυλίδη, Πάλι, Ναι, πάλι, αφού μ' αρέσει, Στην Υδρόγειο λες την Πέμπτη που ήταν δωρεάν μαζί με άλλα τέσσερα πέντε συγκροτήματα, Όχι, όχι εκεί δεν πήγα, άλλα από ότι έμαθα ενώ στην αρχή ο χώρος ήταν γεμάτος αυτός τελικά βγήκε γύρω στην μια το βράδυ και στο τέλος κατά τις δυόμιση μείνανε μόνο κανά τριάντα σαράντα άτομα. Ωχ, σοβαρά, Ναι ρε ΄συ, τώρα που είπα για Υδρόγειο είδα και τους Λαστ Ντράιβ εκεί, Ναι, και τι λέει καλοί, Ναι, ναι, πολύ καλοί, Ε, βγάλε τότε για αυτούς, Α, δε λέει, αν θα βγει κάτι για αυτούς θα το βγάλουμε στο μπλογκ της Πα.Οι.Δγια., Ε, τότε μην μου αλλάζεις συζήτηση, πες για τον Παυλίδη, Να, στο λιμάνι τον είδα, έπαιζε σε μια αποθήκη, η οχτώ ήταν από ότι θυμάμαι, στο πλαίσιο ενός φεστιβάλ σπουδαστικών ταινιών, να δεις πως λεγόταν Κρας Φεστ νομίζω ή κάπως έτσι, κάτσε να δω και το εισιτήριο να σου πω ημερομηνία, εικοσιοχτώ Απριλίου δύο χιλιάδες επτά, Και τι λέει, καλός, Ωραίος αλλά δεν είχε πολύ καλή ακουστική, Τι, δεν είχε καλό ήχο, Ήχο καλό είχε αλλά ο χώρος είχε πολύ χάλια ακουστική, σα να ήσουν σε βαρέλι ένιωθες, Και από κόσμο τι λέει, Είχε αρκετό, αλλά ρε 'συ δε ξέρω τι γίνεται, και στο Ξυλουργείο την προηγούμενη φορά που τον είδα το κοινό του είναι σα να τον παρακολουθεί με μια υπερβολική προσήλωση, Τι εννοείς προσήλωση, Να, ενώ οι περισσότεροι δεν φαίνονται άσχετοι με την συναυλία, γνωρίζουν καλά δηλαδή τους στίχους, τραγουδούν, ζητάνε τραγούδια, είναι όμως σα να τους έχουν βιδώσει στην θέση τους, Σοβαρά, Ναι ρε, παίζει κάτι χορευτικά τραγούδια, και να πεις ότι είναι τίποτα άγνωστα επιτυχίες παίζει, και παρόλο που όλοι τους φαίνεται ότι τα γνωρίζουν καλά, δεν κουνιέται σχεδόν κανείς τους, τι γίνεται δεν ξερω, παράξενα πράγματα, κουνηθείτε λίγο ρε, Τέλος πάντως εσύ πέρασες καλά, Ναι, μια χαρά ήταν, Αυτό έχει σημασία, Ξέρω και ΄γω, Έβγαλες καμιά φωτογραφία, Ε, όλο και κάτι θα έβγαζα, Α, ρε γιαπωνέζε των συναυλιών, χώσε τότε κανένα σλάιντ σόου στο blog, Άντε να το βγάλω, ευτυχώς το έχω έτοιμο εδώ και καιρό γιατί παρόλο που φαίνεται εύκολο χρειάζεται ώρες για να φτιαχτεί, Ναι όμως, αλλά μην το κάνεις από εκείνα που στριφογυρίζουν τις φωτογραφίες γιατί ξέρεις μερικούς τους ζαλίζει, Τι εννοείς, ποιους, Ε, δεν θα στα πω και όλα, Μη μου πεις, εμένα μου αρέσει όμως, Ε, για αυτήν την φορά βάλε μια άλλη επιλογή προβολής καλά, Άντε καλά.

Και δε μου λες, τράβηξες κανένα βιντεάκι, Τράβηξα, το έχω ήδη ανεβάσει στο γιούτιουμπ, Βάλε τότε και κανένα λινκ, Λινκ, Ε, μα, κάν' το λίγο πιο μεγάλο με κανένα άλλο χρωματάκι να φανεί λιγάκι, Λινκ εντάξει, Εντάξει έτσι κάτι γίνεται, αλλά ρε 'σύ σα πολλά δεν είπαμε, ποιος θα μας διαβάσει, Τι να κάνουμε, εμείς για εμάς τα είπαμε, τώρα όποιος βαριέται ας μη μας διαβάσει, Σα να έχεις δίκιο μου φαίνεται.

Λακούβες στην παραλία: Ένα εμπνευσμένο αισθητικό έργο.

Ένα σημαντικό δημόσιο έργο στην Θεσσαλονίκη το οποίο ομολογουμένως θα πρέπει από όλους μας να επαινεθεί, είναι οι αμέτρητες τεράστιες λακούβες στο πλακόστρωτο της παραλίας. Το έργο αυτό αντίθετα με αυτό που πολλοί πιστεύουν δεν αποτελεί αποτέλεσμα κακοτεχνιών. Οι λακούβες αυτές είναι προϊόν μιας άκρως μελετημένης σχεδιάσης του παραθαλάσσιου μετώπου της πόλης οι οποίες στόχο είχαν με την πρώτη βροχή να προσδίδουν μια ξεχωριστή γραφικότητα στην πόλη. Απόδειξη αυτού αποτελεί το γεγονός ότι το συντριπτικό πλήθος των καρτ ποστάλ της πόλης καταγράφει αυτές τις τεράστιες λίμνες των στάσιμων νερών και τους γραφικούς αντικατροπισμούς τους. Πλήθος φωτογράφων σαν σαλιγκάρια μετά από κάθε βροχή κατηφορίζουν προς την παραλία για να καταγράψουν το αποτέλεσμα αυτής της μελετημένης αρχιτεκτονικής σχεδίασης. Εύχομαι και ελπίζω η ανάπλαση της παραλίας που πραγματοποιείται αυτό το διάστημα στην πόλη, να διατηρήσει αυτό το εμπνευσμένο στοιχείο των λακουβών κάτι που θα πρέπει να ομολογήσω, έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στους αρχιτέκτονες, εργολάβους και μηχανικούς, πιστεύω ότι σχεδόν σίγουρα θα ληφθεί υπ' όψιν.

Κάποτε πριν αρκετά χρόνια έπαιξα κι εγώ με τα στάσιμα νερά της παραλίας.

Ο ήλιος που μου φώτισε την 'μέρα

Ένας χαρούμενος και γελαστός ήλιος μου φώτισε σήμερα την 'μέρα!

Ευχαριστώ πολύ για αυτό!

Υ.Γ.: Και ένα θεότρελλο κολάζ επίσης μου έφτιαξε το κέφι αλλά δυστυχώς ...αυτό δεν μπορώ να το βγάλω στο blog. ;-)

29 κατασκευαστές ιστολογίων συνιστούν Tertuliano Máximo Afonso

Αυτοί ξέρουν; Δεν το νομίζω! Πριν όμως το αποφανθούν, ο καθένας τους του έπραξε και από μια ερώτηση. Ορίστε αυτός τι τους απάντησε:

1. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Η παπαγιαννοπούλου.

2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Το ξυπνητήρι. Όλες τις υπόλοιπες ώρες ο Zpi, ο οποίος διαθέτει το υπερφυσικό ταλέντο να ψυχανεμίζεται πότε κοιμάμαι και με παίρνει τηλέφωνο.

3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Ευτυχώς γελάω πολύ συχνά και η τελευταία φορά δεν αποτελεί ξεχωριστό γεγονός.

4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Δεν ξέρω/Δεν απαντώ.

5. Το βασικό ελάττωμά σας;
Επιτέλους! Χρόνια ήθελα να μου δωθεί η ευκαιρία και σαν ένας μεγάλος σταρ να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση. Το μεγαλύτερο ελάττωμά μου είναι ότι αγαπώ πολύ τους ανθρώπους...

6. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Στα μη σκόπιμα.

7. Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με καμία.

8. Ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα;
Ρωτήστε με ξανά αύριο.

9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Santiago de Compostela.

10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Ο νονός μου πάνω από όλους και άλλοι πολλοί.

11. Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Την ειλικρίνεια.

12. ...και σε μια γυναίκα;
Την Κετιμέ... Την ειλικρίνεια και επιτέλους ας σταματήσουν αυτές οι ανόητες κατηγοριοποιήσεις, αυτό οι άντρες εκείνο οι γυναίκες...

13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Μanolo ο Ικαριώτης. (Κάποια στιγμή θα πρέπει να γράψω για αυτόν...)

14.Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
'Όταν παίζω Σοπέν ακόμα κι ο σκύλος σωπαίν’..."

15. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Το λεξικό του Μπαμπινιώτη. Το είχα σε ένα ράφι πάνω από το κρεβάτι και μια νύχτα μέσα στα άγρια χαράματα ξυπνάω από ένα όνειρο όπου μάλωνα με κάποιον ο οποίος στο τέλος του καβγά μου λέει: "Να σου γαμήσω το ενδιαίτημα!.." Πετάγομαι τρομαγμένος μέσα στον μισοξύπνιο μου να δω τι θα μου απ’αυτώσει ο τύπος σηκώνω το χέρι μου για να κατεβάσω το λεξικό δεν το πιάνω καλά, -εμ θέλει και πολύ; είναι και τεράστιο π’ αναθεμά το! - μου 'ρχεται βραδιάτικα κατακούτελα. Μ’ άφησε μια μελανιά να! (Με το συμπάθειο κιόλας...)

16. Η ταινία που σας σημάδεψε;
Το βλέμμα του Οδυσσέα. Από την μέση της προβολής μέχρι το τέλος με πήρε ο ύπνος και μετά μου έμειναν στην φάτσα κάτι σημάδια από τη θέση, άσ’ τα να πάνε...

17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Vincent van Gogh.

18. Το αγαπημένο σας χρώμα;
Για τι πράγμα;

19. Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Το ποίημα "Προφύλαξη Οθόνης". Μεγάλο σουξέ...

20. Το αγαπημένο σας ποτό;
Νερό Ζαγόρι του 1½ λίτρου με την τεράστια ετικέτα σε μαύρο φόντο η οποία γράφει: ΣΤΗΝ ΚΕΝΥΑ ΔΙΨΑΝΕ. Τέτοια πολιτισμική και κοινωνική ανωτερότητα που νιώθεις όταν το πίνεις δεν περιγράφεται!

21. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Φοβάμαι ότι κάποια μέρα σύντομα θα το ανακαλύψω...

22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;
Την κόμη του Κόμη Κότσιρα.

23. Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Να βλέπω φίλους, να διαβάζω, να πηγαίνω σινεμά, να ακούω μουσική, να βλέπω συναυλίες, να πηγαίνω θέατρο, να συζητάω, να ακούω ραδιόφωνο, να οδηγώ, να ταξιδεύω, να φωτογραφίζω, να κοιμάμαι, να πίνω καφέ, να, να,..

24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Κάτι χειρότερο από τον θάνατο.

25. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Όταν δεν θέλω να γίνω προσβλητικός.

26. Ποιο είναι το μότο σας;
Παπάκι Honda Astrea. (Καγκούρι ξεκαγκούρι, αθάνατο είναι το τιμημένο...)

27. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Νιώθοντας ότι άξιζε που έζησα.

28. Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Δεν υπάρχω.

29. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Μπορω να μην απαντήσω γιατί βαρέθηκα; Ευχαριστώ.

Τι; κανείς δεν με ρώτησε "Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχία σας;" Α, δε παίζω...
Υ.Γ.: Ευχαριστώ τον Lazinio που με σύστησε στους 29.

Διαφημίση στεγαστικού δανείου, πρότυπο ειλικρίνειας

Σε ένα ταξίδι μου στην Ιταλία, με νωπές ακόμη τις αναμνήσεις του μέσα στο μυαλό μου, με πολύ μεγάλη έκπληξη διαπίστωσα ότι οι ιταλικές τράπεζες, σε σχεδόν απόλυτη αντίθεση με τις δικές μας, είναι απόλυτα ειλικρινείς με τους πελάτες τους. Δημιουργούν διαφημιστικές καμπάνιες για δάνεια οι οποίες μιλούν με ευθύτητα στον καταναλωτή και αντίθετα με ότι συμβαίνει εδώ δεν επιχειρούν να τον αποπλανήσουν με οποιονδήποτε τρόπο. Στην προβολή των δανείων τους για παράδειγμα δεν θα χρησιμοποιήσουν με προκλητική αφέλεια τεράστια ψεύτικα χαμόγελα υπαλλήλων και δανειοληπτών τα οποία είναι φανερό ότι προπαθούν εκβιαστικά να σε πείσουν ότι η απόφαση σου να δεσμευτείς οικονομικά για χρόνια αμέτρητα, είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της ζωής σου. Μια απόφαση τόσο ωφέλιμη η οποία αυτόματα θα σου προσφέρει μια απέραντη και άφατη ευτυχία που θα φτάσεις μέχρι και να βγεις στα μπαλκόνια όπου θα τραγουδας σαν χαζός από την τεράστια χαρά σου. Αντίθετα όμως ξαναλέω στην Ιταλία, οι διαφημίσεις των τραπεζών είναι ειλικρινέστατες! Και αν δεν πιστεύετε αυτά που σας λέω, ορίστε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Μια αφίσα μιας ιταλικής τράπεζας -σε έναν κεντρικό δρόμο της Ρώμης- η οποία αφορά τα στεγαστικά δάνεια της με ένα εντελώς ξεκάθαρο και εύγλωττο μήνυμα προς αυτόν που σκέφτεται να πάρει ένα. Δείτε την και δεν νομίζω να μπορείτε να πείτε ότι δεν είναι ειλικρινέστατη...

"Ο ξενιστής"/"Ο επισκέπτης"/"The Host"/"Gwoemul"

"Μπαμπά, δεν κλείνεις την τηλεόραση να φάμε;.."

Η ταινία "Ο ξενιστής" του Τζουν Χο Μπονγκ από την Ν. Κορέα, το είχα ξαναγράψει ότι ήταν η ταινία που στο φετινό φεστιβάλ κινηματογράφου -από όσες είδα φυσικά- μου αρέσε περισσότερο. Δεδομένου ότι δεν είχε ακουστεί σχεδόν καθόλου κατά την διάρκεια του φεστιβάλ, αλλά και έπειτα από αυτο, περίμενα ότι πιθανόν δεν θα έβρισκε και τον δρόμο για τις αίθουσες. Ευτυχώς όμως, από αυτήν την Πέμπτη προβάλλεται (με νέο τίτλο "Ο επισκέπτης"...) και είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες κινηματογραφικές πρότασεις για αυτήν... την χρονιά. Την προτείνω ανεπιφύλακτα! Εγώ πάντως θα ξαναπάω να την δω. (Αν θέλετε μια πιο αναλυτική γνώμη μου για αυτή μπορείτε να την διαβάσετε σε ένα παλιότερο post.)

Όπως όμως φαίνεται η ταινία (είτε με τίτλο "Ο ξενιστής" είτε "Ο επισκέπτης" είτε "The Host" είτε "Gwoemul" είτε με τον κορεάτικο πρωτότυπο τίτλο της τον οποίο δυστυχώς δεν μπορω να γράψω γιατί το blog μου δεν υποστηρίζει κορεάτικους χαρακτήρες...) αν θα γίνει περισσότερο γνωστή στο κοινό αυτό θα γίνει μάλλον όταν θα βγει στο dvd, μιας και ως γνωστόν ο Μάιος δεν βοηθά την προσεύλεση πολύ κόσμου στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Εγώ να κάνω μια πρόβλεψη; Σύντομα λέω ότι θα μπει στην σφαίρα των cult ταινιών. Εσείς τι λέτε;

Προβαλλεται στις αίθουσες:
Πλατεία Odeon 3: 19:10, 21:40, 00:10
Ster Μακεδονία 1: 18:30, 21:10, 23:45
Ster Μακεδονία 11: 12:30, 14:50, 17:10, 19:50, 22:30
Ster City Gate 3: 11:50, 14:10, 16:30, 18:50, 21:10, 23:40
Ster City Gate 6: 19:45, 22:00

19η Φωτογραφική Συγκυρία

Την προηγούμενη εβδομάδα ξεκίνησε η φετινή Φωτογραφική Συγκυρία (η 19η) ο μακροβιότερος φωτογραφικός θεσμός της χώρας τον οποίο κάθε χρόνο διοργανώνει σε πολλούς και διάσπαρτους εκθεσιακούς χώρους μέσα στην πόλη το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης. Aπό φέτος η διαφορά θα είναι ότι διοργάνωση δεν θα πραγματοποιείται τον Φεβρουάριο όπως γινόταν μέχρι τώρα, αλλά στα μέσα της άνοιξης.
Εκθέσεις ως τώρα -εκτός από αυτής του André Kertész στο ΜΦΘ- δεν έχω δει, σύντομα όμως προβλέπεται εξορμήση. (Φέτος εκτός το ότι τις περισσότερες μέρες δεν ήμουν εδώ, δεν ήμουν καθόλου και σε πνεύμα και διάθεση εγκαινίων...). Ευελπιστώ -δεν υπόσχομαι...- μόλις δω τις εκθέσεις να επανέρθω με προτάσεις.
Το πρόγραμμα πάντως των εκθέσεων στο site της διοργάνωσης δεν μου φάνηκε και τόσο πρακτικό μιας και δεν μπορείς να το τυπώσεις, το καλύτερο όμως που μπορείτε να κάνετε είναι να πάτε σε μια έκθεση (ξεκινήστε για παράδειγμα από το MΦΘ) και να πάρετε από εκεί ένα τυπωμένο πρόγραμμα το οποίο είναι αρκετά βοηθητικό και κατατοπιστικό. Ας σημειώθει ότι οι είσοδος στις εκθέσεις (με εξαίρεση πιθανόν τις εκθέσεις στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης) είναι ελεύθερη.

Ενδιαφέρον πάντως είχε το σχεδόν 7ώρο master class το Σάββατο στο λιμάνι με θέμα την φωτοδημοσιογραφία στο οποίο συμμετείχαν γνωστοί φωτορεπόρτερς. Κυρίως όμως πολύ ενδιαφέρουσες ήταν οι στρογγυλές τράπεζες, της ίδιας περίπου διάρκειας και αυτές, το πρωί της Κυριακής με κυρίως θέμα τους την δεοντολογία στην φωτοδημοσιογραφία και τους νέους τρόπους διάδοσης των φωτογραφιών. Δυστυχώς όμως το καλύτερο κομμάτι αυτών των συζητήσεων που ήταν σχετικά νωρίς το πρωί της Κυριακής το παρακουλούθησαν ελάχιστοι τυχεροί (σχεδόν 10-15 άτομα...).