Απάντηση του κ. Γιάννη Πετρίτση

Απάντηση στο post του παρόντος ιστολόγιου σχετικό με την ανταπόκριση της παράσταση "Αγαπητέ κύριε Καβάφη..." είχα και από ίδιο τον συνθέτη της παράστασης κ. Γιάννη Πετρίτση.
Χαρά μου στο κείμενο του κ.Πετρίτση ήταν η διαπίστωση του φιλικού τρόπου γραφής, ο οποίος θέλω να πιστεύω ιχνογραφεί και μέρος του χαρακτήρα του. Θεωρώντας πως η επιστολή αυτή αποσαφηνίζει μερικές πτυχές της βραδιάς και των προθέσεων των διοργανωτών, θεώρησα σκόπιμο να την δημοσιεύσω αυτούσια.

"Αγαπητέ Νάσο,

διαβάσαμε με προσοχή όσα γράφεις στην ιστοσελίδα σου για την παράσταση «Αγαπητέ κύριε Καβάφη...» που δεν πραγματοποιήθηκε .

Είναι πολύ φυσικό κάτι να μην σας αρέσει, αλλά δεν είναι καθόλου φυσικό να υπάρχει τόσο κακός ήχος όπως περιγράφεις . Εμείς από τη σκηνή φυσικά δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι ακούτε . Εμείς κλείσαμε ένα χώρο με επαγγελματίες τεχνικούς όπως το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Αλλά ότι κι αν ηχητικά συνέβη , πιστεύουμε ότι η έκρηξη μιας μερίδας θεατών από το πρώτο κιόλας τραγούδι ήταν μάλλον υπερβολική.

Όμως μας κατηγορείτε άδικα όταν λετε ότι η Κάτια Δανδουλάκη και ο Γρήγορης Βαλτινός δεν ήταν εκεί . Εμείς αρχίζουμε την παράσταση σταδιακά (όπως κάναμε και στο Μέγαρο της Αθήνας) . Μετά τις πρώτες απαγγελίες με video (γιατί θέλουμε να δείξουμε εικόνες της Αλεξάνδρειας και του Καβάφη) και μετά ακολουθούν τα live που δεν προλάβατε να δείτε.

Απόδειξη ότι Βαλτινός και Δανδουλάκη ήρθαν αμέσως μετά (παρά το σοκ που είχαν από τις έξαλλες αντιδράσεις ) στο επίσημο δείπνο που προσφέραμε στο Interni . Άλλωστε ο Γρηγόρης Βαλτινός ήταν από την Παρασκευή στη Θεσσαλονίκη και βγήκε ζωντανά στην ΕΤ-3 απαγγέλλοντας Καβάφη.

Κρίνετε μας για ότι δεν σας άρεσε ,αλλά μην μας προσβάλετε για κάτι τόσο βαρύ .Ότι θέλαμε να σας εξαπατήσουμε με Βαλτινό – Δανδουλάκη « μαϊμού».

Σε ευχαριστούμε που έστω και σ’ αυτή την ατμόσφαιρα βρήκες συμπαθητικά τα δύο πρώτα τραγούδια που κατάφεραν να ακουστούν.

Στείλε μας με e-mail τη διεύθυνση σου και με αγάπη θα σου στείλουμε την κασετίνα του "Αγαπητέ κύριε Καβάφη...» που πάει "σφαίρα" στα βιβλιοπωλεία παρόλο που δεν ακούγεται στο ραδιόφωνο στα γνωστά play list ...ξέρεις ...και θα περιμένουμε πιο ολοκληρωμένη γνώμη αυτή τη φορά.

Mε φιλικούς χαιρετισμούς,

Γιάννης Πετρίτσης"

Εκτενή απάντηση στον Κύριο Πετρίτση έχω ήδη αποστείλλει με mail.
Eπίσης αυτό που ήθελα να προσθέσω εδώ (εκτός από ότι όσα έχω γράψει ως τώρα συνεχίζουν να ισχύουν από μέρους μου) είναι ότι μέσα από το κείμενο της ανταπόκρισης από την παράσταση αυτό που προσπαθήσα ήταν απλά να περιγράψω την όλη κατάσταση της άτυχης βραδιάς μέσα από την προσωπική οπτική γωνία ένος θεατή, χωρίς όμως παράλληλα να προσπαθήσω να αφήνω αιχμές για ύπουλες προθέσεις των διοργανωτών.

Το μόνο που ίσως να χρειάζεται μια περαιτέρω διευκρίνιση -και τη δίνει ο κ. Πετρίτσης στην απάντησή του- (όχι μόνο σε εμένα αλλά και σχεδόν σε όλο το κόσμο που αντέδρασε έντονα) είναι σχετικά με την αρχική, όπως τελικά αποδείχτηκε, βιντεοπαρουσία των ηθοποιών Βαλτινού-Δανδουλάκη. Η διακοπή της παράστασης δυστυχώς απέτρεψε τελικά την εμφάνιση τους στην σκηνή, με αποτέλεσμα τις λανθασμένες εντυπώσεις εξαπάτησης.

Υ.Γ.: Tο βιβλίο και το cd "AΓΑΠΗΤΕ ΚΥΡΙΕ ΚΑΒΑΦΗ..." κυκλοφορεί απο τη δισκογραφική εταιρία Bonus.

Θα ξαναπάω Μέγαρο!

Μόλις έλαβα mail από τον φίλο Πέτρο Μωραΐτη -τελείοφοιτο σπουδαστή του τμήματος Μουσικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου- ο οποίος μου αποστέλλει μια αρκούντως διευκρινιστική και συνάμα ημιοργιΖμένη απάντηση στην ανταπόκρισή μου σχετική με την παράσταση "Αγαπητέ κύριε Καβάφη" που ήταν να παρουσιαστεί το περασμένο Σάββατο στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης αλλά διεκόπει λόγω αποδοκιμασιών του κονού.

"Παραγωγές του Μεγάρου είναι αυτές (και μόνον αυτές) που έχει στο πρόγραμμα του.

Οποιαδήποτε άλλη παραγωγή που δεν αναφέρεται στο πρόγραμμα του Μεγάρου δεν έχει ΑΠΟΛΥΤΩΣ καμία σχέση με το Μέγαρο.

Οποιοσδήποτε (ακόμα και συ) μπορεί να νοικιάσει την αίθουσα του μεγάρου στην προνομιακή τιμή των 3000 περίπου ευρώ.

Ακόμα και η Κρατική Ορχήστρα νοικιάζει το Μέγαρο (σε πιο προνομιακή τιμή φαντάζομαι) για να παίξει κάθε Παρασκευή.

Κοίταξα το πρόγραμμα και η τελευταία παράσταση της τρέχουσας καλλιτεχνικής περιόδου ήταν στις 5 του Μάη.

Με άλλα λόγια (και για να τελειώνω την φλυαρία μου), η παράσταση που πήγες, δεν ήταν παραγωγή του Μεγάρου και θα πρότεινα την επόμενη φορά να πας σε μια παραγωγή του ώστε να σχηματίσεις άποψη για τον καλλιτεχνικό σχεδιασμό και την ευρύτερη πολιτική του, η οποία, προσωπικά, με βρίσκει (μέχρι στιγμής) αρκετά σύμφωνο. Είσαι πέρα για πέρα λάθος και θα πρότεινα να αποκαταστήσεις την αλήθεια στο blog σου, ώστε να ενημερωθούν οι αναγνώστες του ότι ο ηχολήπτης και το λοιπό τεχνικό προσωπικό της συγκεκριμένης συναυλίας, σίγουρα ΔΕΝ ήταν του Μεγάρου. Πάνε σε μια παραγωγή του Μεγάρου και αν βρεις κάτι το μεμπτό, ευχαρίστως να το συζητήσουμε. Πρόκειται για πολύ λεπτό θέμα και οι παρεξηγήσεις (εξαιτίας της ασχετοσύνης από αμαθείς) είναι πολύ εύκολες.

Είναι πολύ κρίμα αν σχημάτισαν αρνητική άποψη για τον οργανισμό του Μεγάρου οι ακροατές της συγκεκριμένης παράστασης.

Σημειωτέον ότι δεν έχω (μέχρι στιγμής) ουδεμία σχέση με το Μέγαρο και ουτε προασπίζω τα συμφέροντα του.

Αν είχα σχέση μπορεί και να μη σου ξαναμιλούσα !

(αστειεύομαι!)"

Εγώ με τη σειρά μου θα ήθελα πω ότι στα γραφόμενα μου ασφαλώς και δεν είχα κάποιο σκοπό να θίξω τη όποια φήμη του οργανισμού του Μεγάρου και την ποιότητα των παραγωγών του γενικότερα. Κυρίως αυτό που ήθελα να σχολιάσω και μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν η αντίδραση του κοινού, η οποία αν και -επαναλαμβάνω- σχεδόν απόλυτα δικαιολογημένη, ήταν απόλυτα παρεμφερής με αποδοκιμασίες οπαδών σε εξέδρα γηπέδου! Αυτό μέσα στο χώρο του Μεγάρου, έναν από τους εμβληματικότερους χώρους πολιτισμού, είναι από μόνο του ένα γεγονός. Κυρίως όμως αποτελεί ένα σχόλιο για το κοινό που συμπεριφέρεται πολλές φορές σαν όχλος.

Άλλωστε η φήμη της ποιότητας των παραγωγών του Μεγάρου (βλέπεις Πέτρο, πάω να τα μπαλώσω τώρα!) και γενικότερα η ποιότητα του ήχου μέσα σε αυτό είναι γνωστή και μάλιστα το γεγονός ότι η παράσταση θα παρουσιαζόταν εκεί ήταν ένας από τους βασικότερους λόγους που αποφάσισα να τη δω.
Σίγουρα είναι άσχημο όσοι ακούσουν ή διαβάσουν για αυτήν την παράσταση να βγάλουν αρνητική γνώμη για την ποιότητα του οργανισμού του Μεγάρου και σε ευχαριστώ για τις διευκρινίσεις.

Από την άλλη όμως το Μέγαρο δεν θα έπρεπε να βάζει κάποια στάνταρ ποιότητας στις παραγωγές που φιλοξενεί; Γιατί αν δεν είναι έτσι, τότε -χάριν υπερβολής φυσικά το λέω- 3000 ευρώ και μάλιστα πολλά παραπάνω, μπορεί άνετα να διαθέσει και ένας τραγουδιστής πίστας για να κλείσει τον χώρο για συναυλία. Θα του τον δώσουνε; Δε νομίζω...

Και επειδή είμαι 'πέρα για πέρα λάθος' και για να αποκαταστήσω το σφάλμα μου να πω τέλος μόνο:

Θα ξαναπάω Μέγαρο!
(δεν αστειεύομαι!)

Active ΤσομπανόΚρινα+Nigthstalker.

Μύλος, Σάββατο 27 Μαϊου 2006

Active Member

Τσοπάνα Rave

Διάφανα Κρίνα

Nigthstalker

Eκτενέστερη ανταπόκριση υπάρχει ήδη στο blog της ΠΑ.ΟΙ.ΔΓΙΑ.

Φωτογραφίες: Νάσος Αβδαρμάνης

Δεν πάω Μέγαρο...

Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, Σάββατο 27 Μαϊου 2006


Είπαμε για πρώτη φορά να πάμε στο Μέγαρο Μουσικής. Πριν δύο ‘βδομάδες κλείσαμε εισιτήρια για την χτεσινή μουσική παράσταση «Αγαπητέ κύριε Καβάφη» που θα ήταν αφιερωμένη στην ποίηση του Κ. Καβάφη και στην μελοποίησή της από τον Γιάννη Πετρίτση. Στην παράσταση θα τραγουδούσαν οι Κώστας και ο Αλέξανδρος Χατζής και δέκα ακόμη ηθοποιοί και τραγουδιστές, ενώ στις απαγγελλίες των ποιημάτων θα ήταν οι Μιχάλης Κακογιάννης, Γρηγόρης Βαλτινός και Κάτια Δανδουλάκη.

Για να πω την αλήθεια από την αρχή δεν ήμουν πολύ ενθουσιασμένος με αυτό που το πρόγραμμα της παράστασης υπόσχονταν, αλλά ήταν κυρίως ότι θα ήταν μια αφορμή να επισκεφτούμε το Μέγαρο που δεν είχα πάει ως τώρα ποτέ.

Έλα όμως που έπειτα από μερικές μέρες μαθαίνουμε πως στο Μύλο την ίδια μέρα η Kazan db διοργανώνει συναυλία με τους Active Member, Tsopana Rave και Διάφανα Κρίνα ενω στο ξυλουργείο παίζαν οι Nigthstalker... Τι να κάνουμε, εισιτήρια είχαμε κόψει, άρα θα πάμε στην παράσταση στο Μέγαρο και μετά ότι προλάβουμε στο Μύλο.

Πηγαίνουμε λοιπόν στο Μέγαρο –φυσικά χωρίς καμία διάθεση για να παρακολουθήσουμε κάτι βαρύ και πολύ έντεχνο, μιας και το μυαλό μας ήταν στο Μύλο- και καθόμαστε σε...αναμένα κάρβουνα! Άντε, ξεκινήστε το για να τελείωσουμε νωρίς... Κοιτάω το κοινό και πρέπει να πω ότι ο μέσος όρος ηλικίας του ακροατηρίου σίγουρα θα πρέπει να κατέληγε σε –ήντα (και κάτι).

Στις 21:15 η παράσταση ξεκινά. Οι μουσικοί βγαίνουν στην σκηνή και ένας βιντεοπροτζέκτορας προβάλλει ένα βίντεο στο οποίο ο συνθέτης Πετρίτσης μιλά με δυο λόγια για τον Καφάβη και την απόφαση του να μελοποιήσει τα ποιημάτα. Κάτι μάλλον δεν πάει καλά με τον ήχο, αλλά λέμε αρχή είναι θα στρώσει.

Μετά από αυτό στην σκηνή βγαίνει ο Αλέξανδρος Χατζής και λέει ένα τραγούδι. Ο ήχος είναι σαν να βγαίνει από πηγάδι και αυτό που ακούγεται πιο έντονα είναι όλα τα ‘Σσσσ’ των λέξεων. Στο τέλος του τραγουδιού μια φωνή από το πίσω μέρος της αίθουσας «Δεν ακούμεεε!». ‘Θερμόαιμο τελικά το κοινό του Μεγάρου’ λέμε...

Η παράσταση συνεχίζεται με απαγγελιές του Γ. Βαλτινού και της Κ. Δανδουλάκη –των οποίων τα ονόματα διαφημίζονταν ότι θα συμμετέχουν στην παράσταση- τελικά όμως όχι ζωντανά, αλλά...στο βίντεο! Φυσικά ο ήχος έχει τόσο echo που κανείς δεν καταλαβαίνει τι ακούει. Αρχίζουν φωνές και διαμαρτυρίες από όλη την αίθουσα: «Αίσχος! Ντροπή σας! Δεν ακούμε τίποτα! Ουουου!...» (Βρε το Μέγαρο!)

Οι διαμαρτυρίες συνεχίζονται –και κατα την διάρκεια των τραγουδιών- και είναι τόσο έντονες –μέχρι που σηκώνονταν όρθιοι και φωνάζουν μερικοί!- που οι υπεύθυνοι του Μεγάρου αρχίζουν να περικυκλώνουν των ηχολήπτη... Μια κυρία διαβάζει το πρόγραμμα στην διπλανή της και λέει: «Μα εδώ γράφει: ‘Μια Μεγάλη Μουσική Παράσταση’, τι είναι αυτά τα πράγματα;..» (!).

Η παράσταση διακόπτεται και στην σκηνή βγαίνει ένας υπεύθυνος ο οποίος ζητά συγγνώμη και παρακαλεί το κοινό να δώσει μια ακόμη ευκαιρία στους καλλιτέχνες. Με τα πολλά το πρόγραμμα συνεχίζεται αλλά φυσικά η όποια μαγεία έχει χαθεί εντελώς! Βγαίνει ο Κώστας Χατζής, ο οποίος αρχίζει να αφηγείται χαμηλόφωνα στο αρχικό πνεύμα της παράστασης, αλλά οι φωνές συνεχίζονται... Οπότε και αυτός αρχίζει να μιλά και να τα τραγουδά όλα δυνατά, με ωραίοτερο από όλα εκείνο το σχεδόν ειρωνικό «Καλώς ήρθα!...».
(Του αξίζουν βέβαια συγχαρητήρια που κατάφερε και είπε δυο τραγούδια μέσα σε ένα τόσο επιθετικό και εχθρικό κλίμα.)

Όπως ήταν αναμενόμενο γύρω στις 22:00 η παράσταση σταματά εντελώς, χωρίς από ότι φαίνεται να υπάρχει το ενδεχόμενο επανάληψή της στο μέλλον. Το αντίτιμο των εισιτηρίων θα επιστραφεί στο κοινό από την Τρίτη.

Σίγουρα υπήρχαν σοβαρά προβλήματα στον ήχο (χωρίς από την άλλη να ήταν και παντελώς τραγικά), φυσικά ήταν και η ‘ζωντανή βίντεο-παρουσία’ των Βαλτινού και Δανδουλάκη, που καταστούσαν την αντίδραση του κοινού μάλλον δικαιολογημένη.
Όμως αυτή ήταν τόσο έντονη και μαζική (σχεδόν όχλος) που μάλλον τελικά αυτό που περισσότερο κατάφερε ήταν να προσβάλλει -έστω και δικαιολογημένα- τους ίδιους τους καλλιτέχνες. Φυσικά υπήρχαν και αντίθετες φωνές στην αίθουσα που έλεγαν στους άλλους να σταματήσουν αλλά τι να σου κάνουν και αυτές;..

Όσο για τα 3-4 τραγούδια που πρόλλαβαν να ακουστούν, μου φάνηκαν σχετικά συμπαθή. Από την άλλη όμως το πρόβλημα τους ήταν η ‘ακαδημαϊκη σοβαρότητα’ με την οποία ο συνθέτης Πετρίτσης (που για να πω την αλήθεια πρώτη φορά τον ακούσα έστω και σαν όνομα) προσέγγισε τα ποιήματα του Καβάφη και ο αρκετά ‘έντεχνος’ μουσικός τρόπος γραφής του.

Νομίζω ότι μερικές φορές αυτή η σοβαρότητα στην αντιμετώπιση ‘μεγάλων έργων’ λειτουργεί κάπως κουραστικά, κενά, και στερεότυπα.
Γι' αυτό τελικά προτιμώ να ακούσω ξανά την άκρως εμπνευσμένη και ανατρεπτική μονόλεπτη διασκευή της 'Ιθάκης' από τους εξαιρετικούς λοsΤ μποDiς

Τελικά μ΄αυτά και μ' αυτά καταφέραμε να δούμε σχεδόν όλο το πολύ καλό και άκρως ενδιαφέρον -αλλά και αρκετά ετερόκλητο- πρόγραμμα της kazan db στο Μύλο.
Παραπάνω υπάρχει post μια μικρή φωτογραφική γεύση από την βραδιά.

ΠΡΟΣΕΧΩΣ...

Θέατρο Συκεών, Πέμπτη 15 Ιουνίου 2006

.................

Θέατρο Δάσους, Πέμπτη 29 Ιουνίου 2006

Φωτογραφίες : Νάσος Αβδαρμάνης

Elias Hassos, Photography

Μόλις πριν λίγο με ενημέρωσε η αξιότ ημιαδερφή Χριστίνα Χάσου ότι ένας ‘ξάδερφός μου (‘ξάδερφος της Χριστίνας, άρα και δικός μου...) που είναι φωτογράφος και ζει στη Γερμανία, έχει ένα site στΗ διαδίκτυο, που αφορά την φωτογραφική του εργασία και πιθανόν να με ενδιέφερε να την επισκεπτώ στέλνοντας μου την ηλεκρονική διεύθυνση.

Μιας και γνωρίζω την Χριστίνα αρκετό καιρό, πριν δω το site του Elias Hassos, μάλλον περίμενα πως αν αυτό είχε κάποιο σημαντικό ενδιαφέρον θα με είχε ενημερώσει προ πολλού για την ύπαρξη του. Αυτό που περίμενα ήταν να βρεθώ στη σελίδα κάποιου που αγαπά και ασχολείται με τη φωτογραφία, θα είχε κάνει και κάποια έκθεση και θα είχε φτιάξει και έναν διαδικτυακό τόπο για να προβάλλει τις φωτογραφίες του.
Κι όμως!..

Που να το περιμένα ότι ο ΄ξάδερφος είναι ένας φωτογράφος ο οποίος εκτός των άλλων, συμμετείχε πέρυσι στο ίσως πιο γνωστό φεστιβάλ φωτογραφίας στην Ευρώπη, τον Μήνα Φωτογραφίας στο Παρίσι ο οποίος λαμβάνει χώρα κάθε Νοέμβρη στο Λούβρο;.. ;
Ή ότι θα μου έβγαζε γύρω στις 39.000 αποτελέσματα σε αναζήτηση του ονόματός του στο Google;..

Μπαίνοντας στο site του Elias Hassos βρέθηκα μπροστά σε εικόνες ενός φωτογράφου (οι οποίες στην τελική, πέρα από το όποιο βιογραφικό, αυτές είναι που ουσιαστικά μετρούν) που με την πρώτη ματιά γίνεται φανερό ότι διαθέτει ένα ώριμο και αρκετά ξεκάθαρο βλέμμα.

Σίγουρα δεν πρόκειται για έναν ερασιτέχνη, του οποίου οι φωτογραφίες μπορεί να μην εντυπωσιάζουν, γίνεται όμως σαφές ότι διαθέτει μια ευθεία και αρκετά διαυγή οπτική αντίληψη. Κατά βάση ο E. Hassos όσον αφορά την καθαρότητα στις εικόνες του, υπηρετεί αυτό που ονομάζεται «straight photography», με την σκηνοθεσία όμως να λαμβάνει μέρος στο τελικό αποτέλεσμα των συνθέσεων.

Από την πρώτη επαφή με την εργασία του φαίνεται ότι η τοπιογραφία και τα πορτραίτα είναι αυτά που αποτελούν τον κορμό του συνόλου της εργασίας του.

Κατάλογος: Elias Hassos : Fotografien

Ενδιαφέρων ο ΄ξάδερφος...
Επισκεπτείτε τον!

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ: ‘Othello’

Δευτέρα 22/05/06 Θέατρο ‘Αμαλία’

Το Εθνικό Θέατρο ‘Ivan Vazon’ της Σόφιας, στο πλαίσιο της Θεατρικής Άνοιξης παρουσίασε απόψε το έργο ‘Οθέλλος’ του Γουιλέλμου Σαίξπηρου (έτσι αναφέρεται στο πρόγραμμα της παράστασης).

Το πρόγραμμα εκτός των άλλων αναφέρει:
«Η σύγχρονη παράσταση στην οποία όλοι οι ρόλοι εκτελούνται μόνο από άντρες, όπως στην εποχή του Σαίξπηρου, είναι ένα είδος αναζήτησης. Μια αναζήτηση, αλλά όχι σε κάτι ξεχασμένο στο παρελθόν αλλά σε κάτι καινούργιο ή τουλάχιστον σε κάτι διαφορετικό από το γνωστό και συνηθισμένο»

Ο βουλγάρικος θίασος επιχείρησε να παρουσιάσει το κλασικό έργο του Σαίξπηρ σε μια πολύ ελεύθερη απόδοση. Δυστυχώς όμως η απόδοση/διασκευή του έργου ήταν τόσο κακόγουστη και ασυνάρτητη που μόνο ως παρωδία θα μπορούσε να εκληφθεί. Και λέω θα μπορούσε γιατί ούτε καν αυτό καταφέρνει.

Η σκηνοθεσία της Λίλιας Αμπατζίεβα μπορεί να χαρακτηριστεί επιεικώς ως απαράδεκτη. Το σκηνικό, μια κακόγουστη σιδηροκατασκευή με δύο κούνιες και ένα γκρίζο φόντο κρύο, οι φωτισμοί αδιάφοροι και αμήχανοι και η μουσική εκνευριστικά παρούσα σε όλη τη διάρκεια της παράστασης να υπογραμμίζει τα πάντα, η γκάμα της οποίας ξεκινούσε από μουσική μπαρόκ και ρομαντικής εποχής και έφτανε ως το ‘Ω! Κάρολ’ και άγριο τεκνομπίτ!
Οι παντελώς επίπεδες και ‘φωνακλάδικες’ ερμηνείες δε, ήταν ακριβώς στο ύφος και το επιπέδο –χωρίς κανένα ίχνος υπερβολής- του θιάσου της...Αγγέλας στο ‘Παρα πέντε’!

Αυτό που μάλλον επιχείρησε να κάνει η σκηνοθέτις ήταν μια αποδομήση του έργου και να αποβάλλει ίσως, την όποια σοβαρότητα που το περιβάλλει. Όμως για κάτι τέτοιο χρειάζεται θάρρος –που μάλλον είχε υπέρ το δέον- έμπνευση, γούστο και κυρίως άποψη. Δυστυχώς, από ότι φάνηκε τα τελευταία δεν τα είχε καθόλου. Εκτός και αν σκηνές όπως όταν ο Οθέλλος τριπλάρει μια μπάλα του μπάσκετ (!) και καθώς ‘ανακρίνει’ την Αμαλία σε κάθε ερώτηση του την πετά στο κεφάλι της, ή το ραπάρισμα του Γιάγκου (ναι, έτσι τον λέει στο πρόγραμμα τον Ιάγο...) θεωρούνται ως στιγμές μεγάλης έμπνευσης....

Από την άλλη, το γεγονός της συμμετοχής μόνο αντρών ηθοποιών στην παράσταση (και στους γυναικείους ρόλους) -σε συνδυασμό με την σκηνοθεσία- το μόνο που τελικά καταφέρνει είναι να αποδίδει πιο πολύ σαν ένα κακόγουστο σκετσάκι των 'Α.Μ.Α.Ν.' παρά σαν «κάτι διαφορετικό από το γνωστό και συνηθισμένο» . (Άσε που ένας από τους ηθοποιούς έμοιαζε με τον Εικοσιδυό...)

Ίσως όλα αυτά να μπορούσαν, δοσμένα λίγο διαφορετικά να είχαν τουλάχιστον μια κάποια ‘cult’ αξία.
Που ξέρεις όμως, μπορεί τελικά και να ‘χουν. Στο τέλος άκουσα και κανα δυο ‘Μπράβο!’....

Φωτογραφία παράστασης: Πάβελ Τσερβένκοβ

Φωτογραφική Συζήτηση‘Το φωτογραφικό ντοκουμέντο. Όψεις και Μεταμορφώσεις’

Αντιγράφω από δελτίου τύπου:

Το Σάββατο 20 Μαΐου 2006 στις 12.00 το μεσημέρι, στο Μουσείο φωτογραφίας Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο του κύκλου 'Λέξεις και Εικόνες’, θα πραγματοποιηθεί συζήτηση με τίτλο: ‘Το φωτογραφικό ντοκουμέντο. Όψεις και Μεταμορφώσεις’.

Οι διαφορετικές εκφάνσεις του φωτογραφικού ντοκουμέντου, ιστορικού και σύγχρονου, έως σήμερα, θα αποτελέσουν το αντικείμενο της συζήτησης.

Ομιλητές θα είναι:

ο κ. Άρις Γεωργίου, φωτογράφος, ιδρυτής της Photosynkyria και τέως Διευθυντής του M.Φ.Θ., ο οποίος θα αναφερθεί στην καλλιτεχνική διάσταση της “φωτογραφίας - ντοκουμέντο” και στην αντιμετώπιση της από τον εικαστικό χώρο (αίθουσες τέχνης-φεστιβάλ),

ο κ. Άρης Παπατζήκας, συλλέκτης φωτογραφίας, ο οποίος θα μιλήσει για τη λογική της συλλογής παλαιού και “ανώνυμου” φωτογραφικού υλικού και

ο κ.Ηρακλής Παπαϊωάννου, επιμελητής του Μ.Φ.Θ. και καλλιτεχνικός διευθυντής του 18ου Διεθνούς Φεστιβάλ Φωτογραφίας - Photosynkyria 2006, ο οποίος πραγματεύεται το εύρος της έννοιας "φωτογραφικό ντοκουμέντο" και τη σύγχρονη συνθήκη της φωτογραφίας.

Το Μ.Φ.Θ., ιδιαίτερο τμήμα του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, αποσκοπεί αυτές οι συναντήσεις να αποτελέσουν τη βάση για τη διοργάνωση ενός Συμποσίου το 2008 στη Θεσσαλονίκη.

• Να συμπληρώσω ότι η είσοδος για το κοινό είναι ελέυθερη.

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ: Derevo - ‘Ketzal’

Πέμπτη 18/05/06 Θέατρο 'Αμαλία'


Διαβάζοντας αρχικά το πρόγραμμα της Θεατρικής Άνοιξης η παράσταση ‘Ketzal’ της ομάδας χορού Derevo από την Ρωσία μάλλον μου φάνηκε η λιγότερο ελκυστική από όλες. Θες λίγο το γενικό ύφος της περιγραφής, θες λίγο οι φωτογραφίες που περισσότερο δίνουν μια χρωματική εντύπωση της παράστασης παρά ένα κάποιο θεματικό της στίγμα, δεν ξέρω...

Το ευχάριστο -έχοντας πια δει την παράσταση- είναι ότι...έπεσα έξω. Και μάλιστα πολύ!

Είναι ένα θέαμα που μάλλον δεν περιγράφεται και σίγουρα δύσκολα αποτυπώνεται σε λέξεις και εικόνες. Είναι από αυτά τα πράγματα που μόνο αν τα ζήσεις μπορείς να νιώσεις τη μαγεία τους. Και αυτή η παράσταση είχε κάτι παραπάνω από μαγεία.

Η μινιμαλιστική (και αυτή τη φορά) σκηνή του Αμαλία μεταμορφώθηκε σε έναν παράξενο πλανήτη – ή τη Γη;-, τον οποίο κατοικούν αλλόκοτα ανθρωπόμορφα ‘πλάσματα’ με αρχέγονες κινήσεις και πρωτόγονα ένστικτα. Η σύλληψη του έργου και η ευφάνταστη σκηνοθεσία γεμάτη με οπτικά ευρήματα αποδίδει άκρως επιτυχημένα την εικόνα αυτού του ‘πολιτισμού’.

‘Πλάσματα’ με 6 πόδια, 2 πόδια χωρίς σώμα, μια υπέροχη σκηνή γέννησης, το θήλασμα των ‘πλάσμάτων’ από τη μάνα με το ‘κακοφτιαγμένο’ μικρό να μη βρίσκει θηλή, είναι μερικές σκηνές που ίσως να αφήνουν να διαφανεί, έστω και λίγο, η αίσθηση του έργου.

Οι εξαιρετικοί χορευτές σχεδόν ολόγυμνοι με ξυρισμένα κεφάλια, –χωρίς ποτέ η γύμνια να είναι αυτοσκοπός ή να επιχειρεί να γίνει ‘στυλ’- δίνουν απόλυτα την αίσθηση του αλλόκοτου η οποία ενίσχυεται και από το μη φυσικό γεγονός της απουσίας του ήχου της αναπνοής τους (παρά την εξοντωτική χορογραφία) και το κενό βλέμμα τους που ήταν εστιασμένο στο άπειρο. Χαρακτηριστικό το γεγονός ότι σε μία σκηνή (αυτή της φώτο) η χορεύτρια για δύο σχεδόν λεπτά δεν έκανα ούτε έναν βλεφαρισμό!

Στο τελευταίο μέρος της παράστασης έριξαν στην σκηνή δύο μεγάλους κάδους με νερό και αφήσαν ένα λάστιχο να τρέχει συνέχεια δίνοντας έτσι μια υδάτινη αίσθηση στη σκηνή, άρχιζοντας όλοι μαζί να βουτάνε στο έδαφος και να γλυστρούν πάνω του. ‘Επειτα άρχισαν να τινάζουν με δύναμη βρεγμένα πανιά δημιουργώντας ένα είδος βροχής. (Γίναμε και λίγο μούσκεμα, αλλά...χαλάλι τους!)

Το πιο αμφίβολο μέρος της παράστασης ήταν η πτώση μιας –ίδια το... Gollum!- χορεύτριας από την σκηνή στα πρώτα καθίσματα του θεάτρου (ακριβώς μπροστά μου βρε παιδί μου!...) Οι περισσότεροι πίστεψαμε πως μάλλον πρόκειται για ατύχημα, όμως έμεινε εκεί ακίνητη και συνέχισε μετά από λίγο όταν και οι υπόλοιποι χορευτές κατέβηκαν από την σκηνή. Πάντως αν ήταν μέσα στη χορογραφία, πρέπει να πω ότι ήταν πολύ αληθοφανές και σίγουρα πολύ επικίνδυνο! (Θα μάθω όμως αν ήταν, που θα μου πάει...)

Η παράσταση έκλεισε με την επιβλητική σκηνή ενός ήλιου να ανατέλει πάνω από το νερό.

Μετά τα χειροκροτήματα οι χορευτές μας χάρισαν μια ακόμη μικρή σκηνή όπου για πρώτη φορά παίρνουν ανθρώπινη μορφή και αρχίζουν να παίζουν και να συμπεριφέρονται σαν μικρά παιδιά.

Photo by Elena Iarovaia

Έχοντας δει ήδη τρεις παραστάσεις στη φετινή ‘Θεατρική Άνοιξη’ –εντυπώσεις από το αρκετά καλό επίσης ‘Το χαμόγελο της γιαγιάς’ της Μάνιας Παπαδημητρίου εν καιρώ- για μια ακόμη χρονιά ο θεσμός αυτός αποδεικνύει το προσεγμένο πρόγραμμά του και τις άκρως ενδιαφέρουσες επιλογές του, αλλά δυστυχώς κυρίως μας κάνει να διαπιστώνουμε τη γενικότερη θεατρική φτώχεια της πόλης τις υπόλοιπες μέρες του έτους...

Ή θα βρέξει ή θα χιονίσει, ή κακό καιρό θα κάνει

"Πιάσαν' κι οι ζέστες και θα αρχίσουμε να παραπονιόμαστε για τον καιρό..."

Κάνει κρύο το χειμώνα παραπονιόμαστε. Κάνει ζέστη το καλοκαίρι παραπονιόμαστε. Αν ρίξει καμιά ψιχάλα, πάει! ήρθε η συντέλεια.
(Καλά για το χιόνι δεν το συζητάμε, εκεί βγάζουμε έκτακτα δελτία ολημερίς...)

Μα αν δεν έχετε τίποτα να πείτε, γιατί μιλάτε; Βάλτε να παίξει κανένα τραγούδι και που θα πάει, η ώρα σας θα περάσει...

Α! και μια 'Καλημέρα!' αρκεί!..

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ: 'Μυστικός δείπνος'

Δευτέρα 15/5/06 Θέατρο 'Αμαλία'

Διαβάζω απόσπασμα από το πρόγραμμα της παράστασης:
'Μακριά από αναζητήσεις μυστηριωδών αιτιών και δυνάμεων, κρυφογελά η ανάγκη για εύρεση συνοδοιπόρων. Προφασιζόμενοι ένα δείπνο, φτιάχνουν το δικό τους τελετουργικό για να καταπολεμήσουν τις παρενέργειες του Εγώ...'

Δεν ξέρω αν βλέποντας την παράσταση κατάλαβα κάτι από αυτά, το σίγουρο είναι πως η ομάδα χορού 'Sinequanon' δημιούργησε μια υπέροχη παράσταση που το μόνο αρνητικό της ήταν... ο πόνος στα χέρια μας στο τέλος από το χειροκρότημα!

8 χορευτές και 5 μουσικοί επί σκηνής, σε ένα μινιμαλιστικό σκηνικό -ένα μεγάλο τραπέζι σε μαύρο φόντο- στήνουν τον δικό τους 'Μυστικό δείπνο'. Με ελεύθερες αλλά σαφείς αναφορές στο Μυστικό δείπνο του Χριστού και των 12 μαθητών (άλλωστε δε νομίζω να ήταν τυχαίο το γεγονός ότι ο αριθμός των άτομων στην σκήνη είναι 13) η ομάδα 'Sinequanon' στήνει μια χορογραφία εμπνευσμένη που αποφεύγει, χωρίς να είναι 'στεγνή', εντυπωσιασμούς και ακροβασίες.

Μεγάλος 'συμπρωταγωνιστής' της παράστασης είναι η ζωντανή μουσική της που έγραψε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Πριν από την παράσταση φανταζόμουν πως θα λειτουργούσε κυρίως ως 'κράχτης'. Τελικά η χρήση της και το ύφος της, που βαδίζει στα πειραματικά ηχητικά μονοπάτια των τελευταίων δίσκων του συνθέτη, συμβαδίζει απόλυτα αρμονικά με τη χορογραφία. Είναι τόσο σημαντική στην παράσταση και την υποστηρίζει που θα μπορούσε δικαίως να παρουσιαστεί και ως μουσική συναυλία συνοδεία χορογραφίας.

Σημαντικό ρόλο επίσης έπαιξαν και οι μουσικοί -συνήθεις ύποπτοι- της παράστασης. Φώτης Σιώτας βιολί, Γιώργος Μπαντούκ Αποστολάκης ηλ. κιθάρα-πλήκτρα, Κλέων Αντωνίου ηλ. κιθάρα, Βασίλης Ματζούκης κρουστά (και ένα παράξενο όργανο κάτι σαν κανονάκι που το έπαιζε όμως με δοξάρι) και ακόμη ένας του οποίου δυστυχώς δεν αναφέρεται το όνομα στο πρόγραμμα, στα ηλεκτρονικά.
Στον -υψηλού επιπέδου- ήχο ήταν ο Τίτος Καργιωτάκης.

Φωτογραφίες παράστασης: Λίλα Σωτηρίου

'ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ' στο Αμαλία

Ένας από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς θεσμούς της Θεσσαλονίκης η 'Θεατρική Άνοιξη' πραγματοποιείται από τις 13 εώς και τις 26 Μαΐου στο θέατρο 'Αμαλία'. Την διοργανώνει για δωδέκατη συνεχή χρονιά η 'Πειραματική Σκηνή της Τέχνης' με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού. Εξαίρεση αποτέλεσε η περσινή χρονιά όπου η γενικότερη οικονομική λιτότητα του Υπουργείου οδήγησε στη ματαίωση του φεστιβάλ. (Φυσικά δεν ήταν μόνο η 'Θεατρική άνοιξη' που είχε πληγεί από αυτήν την στενότητα...)
Έτσι λοιπόν και μόνο το γεγονός της πραγματοποίησης του φεστιβάλ αποτελεί μια πολύ ευχάριστη είδηση.

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, στο πλαίσιο του φεστιβάλ συμμετέχουν θίασοι από διάφορες χώρες. Στην φετινή διοργάνωση συγκεκριμένα θα λάβουν μέρος θίασοι από τη Γαλλία, τη Ρωσία, την Αγγλία, τη Βουλγαρία και την Ελλάδα.

Η παράσταση που σηματοδότησε την έναρξη της 'Θεατρικής Άνοιξης' το Σάββατο 13 και την Κυριακή 14 Μαΐου στους δρόμους και τις πλατείες της πόλης, ήταν η ομάδα θεάτρου δρόμου Compagnia Cameleon από την Γαλλία, ένας συδυασμός κλόουν και χορευτών που έδωσαν 'ενα περιπατητικό κωμικό κοντσέρτο με κρουστά'.
(Αν κάποιος τους συνάντησε στο δρόμο ας μας πει εντυπώσεις.)

Η συνέχεια γίνεται σήμερα Δευτέρα 15 Μαΐου με την ελληνική ομάδα σύγχρονου χορού Sinequanon που θα παρουσιάσει την τελευταία της δημιουργία 'Μυστικός Δείπνος' με ζωντανή μουσική του Θανάση Παπακωνσταντίνου

Την Τρίτη 16 Μαΐου η ηθοποιός Μάνια Παπαδημητρίου παρουσιάζει τη μουσική θεατρική παράσταση 'Το χαμόγελο της γιαγιάς' που αποτελείται από ένα μικτό θέαμα με πρόζα και τραγούδια του Αττίκ, Γιαννίδη, Σουγιούλ, Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκου, Πλέσσα κ.α. Στο πιάνο ο Διονύσης Μαλλούχος.

Την Πέμπτη 18 Μαΐου η θετρική ομάδα Derevo από τη Ρωσία παρουσιάζει το έργο 'Ketzal' και υπόσχεται ένα πάντρεμα μυστηριωδών κινήσεων, φωτισμών και ήχων που ακροβατεί ανάμεσα στη φαντασία και στη πραγματικότητα.

Το Σάββατο 20 Μαΐου πάλι από τη Ρωσία το θέατρο Licedei παίρνει την σκυτάλη με το έργο 'Pokatukha' με μια παράσταση ονειρικών κλόουν όπου το χιούμορ και η ποίηση συνδυάζονται θαυμαστά.

Τη Δευτέρα 22 Μαΐου το εθνικό Θέατρο της Σόφιας παρουσιάζει το έργο του Σαίξπηρ 'Οθέλλος' ανεβασμένη όπως την εποχή του συγγραφέα δηλαδή μόνο με άντρες ηθοποιούς. (Θα υπάρχει ταυτόχρονη μετάφραση με υπέρτιτλους.)

Την Τετάρτη 24 Μαΐου το London Mime Theater και η αγγλίδα ηθοποιός και μίμος Nola Rae θα παρουσιάσει το έργο 'Μότσαρτ'. Μια κωμικοτραγική παράσταση με θέμα τη ζωή του συνθέτη.







Τέλος, την Παρασκευή 26 Μαΐου η 'Θεατική Άνοιξη' θα κλείσει με το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη 'Η παρέλαση' σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου από το Θέατρο του Νότου και το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου.

Όλες οι παραστάσεις ξεκινούν στις 21:00 και θα δωθούν στο θέατρο 'Αμαλία΄ το οποίο βρίσκεται στην οδό Αμαλίας 71 (στο ύψος της Παρασκευοπούλου, λίγο πιο πάνω από το Ράδιο Σίτυ). Τηλ: 2310 821483
Οι τιμές των εισιτηρίων είναι το κανονικό 17 ευρώ και το φοιτητικό 10.
Υπάρχει επίσης η δυνατότητα συνδρομής για 5 παραστάσεις όπου η κανονική στοιχίζει 60 ευρώ και 35 η φοιτητική.

Έχω ήδη κλείσει με συνδρομή (μη με ρωτήσετε ποια από τις δύο...) για 5 από τις παραστάσεις του φεστιβάλ. Για τα 'Μυστικός Δείπνος', 'Το χαμόγελο της γιαγιάς', 'Ketzal', 'Οθέλλος' και 'Μοτσαρτ'.
Θα επανέλθω λοιπόν με εντυπώσεις σύντομα...

Άντε, καλό μας θέατρο!

Χτυπώντας την πόρτα της blogόσφαιρας...

...tick...tick...tick...

-Εμμ, συγγνώμη...

...tic-tac-toe...
-Να περάσω;...